怃怃庭下树,阴影日已敷。癯癯闭门人,簟席自卷舒。
高枝就远冠,曲枝挂裳裾。还来从此息,卧视诗与书。
桓桓门外客,从徒驾骊驹。不知来何闻,乃肯顾我闾。
呼儿往应门,谓言出在涂。非我敢厌客,非客与我疏。
以予拙语言,无以得客娱。一不当客意,恐与世患俱。
不如两相忘,何能效纷如。
双双水中凫,食饱不出水。灵凤来何时,鸿鹄志万里。
于忽乎,不可以为,其又奚为。离娄之精,夜何有于明。
瞽旷之耳,聋者亦有尔。束王良之手兮,后车载之。
前行险以既覆兮,后逐逐其犹来。虽目盼而心骇兮,顾其能之安施。
委墨绳以听人兮,虽班输亦奚以为。
子斧谁尔为,黑白大分别。朝伐一樗死,暮伐千樗蘖。
尔终不自谋,几日不缺折。
刳地决洪波,深流隐木鹅。樯高帆系锦,堤暖柳藏河。
泰甚心方兆,颠危念则那。去都如脱屣,东下若瘳疴。
殿脚千论女,宫眉斛计螺。迷楼插空远,水调揭声和。
忠切闻无路,愚谀面自阿。君颜未回笑,贼首已称戈。
运去天移鼎,人迁地见禾。当年遗废沼,及此尚名歌。
古往悲奚寄,今传迹未讹。水寒波刺甲,土老岸髯莎。
落照留归鸟,西风困旧荷。暮林迷远屿,夕霭暝前波。
亡国谁堪问,羁人恨自多。凭栏不成去,归意为蹉跎。
田彼黍矣,几不螽蝝。我人之耕,而不谋年。唯其不谋年,是用卒食于田。
双双水中凫,足短翼有馀。飞高既能远,行陆安事俱。
双双水中凫,来疾去闲暇。江湖风晚波,泛泛自高下。
秋夕不自晓,百虫齐一鸣。时节适使然,鼓胁亦有声。
争喧鼠公盗,窸窣蛇阴行。独有东家鸡,苦心为昏明。
双双水中凫,已往又回顾。弋者窥未知,舟来避还去。
何处难忘酒,君王宴豫年。群谋安一统,无口议将然。
闲暇开元后,优游大业前。此时无一盏,何以慰遗贤。
请登录或注册