病隐真无事,幽栖偏自怡。还寻高士传,更读考槃诗。
野蝶穿花落,春风语鸟迟。未须沧海去,即此羡閒居。
沙暄风野润,日色上松枝。閒听莺声啭,长吟韨褉诗。
江山如有意,花木更无私。兴与芳春会,重烟起夕思。
世事转漂泊,吾道自萧疏。长揖车马会,来与烟萝居。
赏心散逸帙,玄识迥清虚。因得无生趣,长以慰舒徐。
幽霖苦不彻,杲日苍云愁。积水迷寒草,残烟带夕流。
游鱼翻底浪,征鹤度莎洲。怅望虚斋里,閒讴惜素秋。
兹辰苦烦燠,复此款芳园。翠竹通云过,朱枝落果繁。
静偏堪避俗,疏爽未闻喧。绕屋畦蔬满,栖迟慰夕餐。
吾门客不到,永日坐萧疏。花拂琴书色,风清枕簟馀。
观心知世妄,省朴解予初。芜蔓从榛草,幽偏炯自如。
轩荣非所便,旷略反予真。耕凿人间世,萝苔物外伦。
商歌非有待,浊酒岂无春。生兹年华转,林塘花色新。
寥落寒空暮,凄其叹索居。银汉光脩草,星辰动夜虚。
萤辉明水次,秋唧薄阶除。多少残生思,空催清夜徂。
爱尔炎阳日,偏开烂熳花。通枝扶水萼,翠盖驻流霞。
净拂丹心破,清添松子家。临风泛薰酌,暂此惜留华。
寂寞郊扉地,晴光瀰望辰。门从花胜竹,客到酒当春。
牢落看莺晚,流连发兴频。残晖与幽色,披豁共吾真。
雨意云垂白,榴青花欲燃。残春静散地,飞鸟夕阳天。
道羡尘机灭,幽称树里眠。风光共流换,何处问安禅。
高斋春寂寞,步履意回迟。独酌深林晚,难酬支遁思。
风暄低彩蝶,日寂萦芳枝。聊屏交游会,幽拙谢当时。
柴扉依畎亩,幽事正相关。源水看鱼跃,花林羡鸟閒。
尧樽歌圣代,汉蕨足春山。谁能共冥漠,来往烟萝间。
晴蝉号玄叶,已动凉秋悲。响入云俱迥,风回声故迟。
抱贞依露食,远害卜高枝。羡尔孤清意,夷犹空暮思。
白日卧慵稳,幽人自有群。从容问鱼鹤,洒豁观图文。
木食随仙子,霓衣驾五云。坐观城市者,车马滋纷纷。
独有江海情,偏随物候新。云烟馀潦倒,麋鹿共和春。
日月高歌遍,乾坤酌酒频。祇今农卧稳,披豁露吾真。
朝来梳栉罢,独坐草玄亭。花齐千谷秀,春送万峰青。
引玩书连屋,纵横树拂庭。餐霞吾不忝,真此慰幽惺。
饭草心犹乐,云眠道益安。烟花从节换,风雨恣春残。
杜甫惭真隐,陶潜已挂冠。他时论出处,江海意漫漫。
夙雨霁氛埃,南山佳色来。思随飞鸟逸,兴与浮云开。
漂泊成何事,乾坤付酒杯。芜然春欲暮,空悲蕙草摧。
明月度中天,流光正回萦。可怜一片影,共此万方情。
随风吹永夜,并露滴孤清。牛女云河外,何曾波浪生。
请登录或注册