中夜虚天静,巍栖月迥明。乾坤独老眼,时序故山情。
度汉光难灭,兼星照愈清。万方分气象,伏枕看流萤。
古木萧疏地,苍黄日雾时。秋风吹锦水,可以荡人思。
远看飞云势,低吟组织诗。素心固如此,吾道竟何之。
凤凰何代有,回薄万古心。天空时一望,复见此山岑。
连峰云出没,挂汉月清深。登陟怜幽绝,冥心可脱簪。
勋庸乖昔愿,飞锡邈难期。偃卧青山晚,沉吟白雪词。
人事嗟沦易,雄图空尔为。还将迟暮意,聊自慰兴衰。
久爱吾庐好,柴门少树遮。浮云悲世事,流水惜生涯。
有兴寻亲侣,尝新剥枣瓜。静喧翻自乐,衰劣岂吾嗟。
草室连村水,幽林一径微。云从花上度,客到荜中稀。
听鸟人共得,扪萝心弗违。晴春归卧处,衰劣定吾依。
云眠不觉晓,旭日已盈林。不习丘中趣,安知静者心。
众芳足幽气,佳楼来幻音。抚景怀三益,栖迟时一吟。
净心遗纷业,悠志在无为。坐爱窗间草,閒吟梁甫词。
万事嗟牢落,一丘已定居。沧浪濯清足,在昔皆余师。
窈窕青云宇,流连沧海思。帝乡不可愿,芳草共相期。
清阴盈径户,好鸟恋幽枝。何事杨朱子,临涂泣路岐。
细雨稍欲过,新竹自欣欣。微根初出地,高势欲凌云。
孤直自天性,清苍映夕矄。春深花更落,赖此扫尘氛。
雨意云垂白,榴青花欲燃。残春静散地,飞鸟夕阳天。
道羡尘机灭,幽称树里眠。风光共流换,何处问安禅。
夙雨霁氛埃,南山佳色来。思随飞鸟逸,兴与浮云开。
漂泊成何事,乾坤付酒杯。芜然春欲暮,空悲蕙草摧。
草虫鸣前除,中宵步绮虚。月明侵卧内,花馥袭吾裾。
时序催归疾,尘心向晚疏。故园潇湘意,应拟邵平居。
避暑仍兹地,薰风吹我襟。和光随鸟性,萧寂旷云林。
道虑谢欣戚,达思齐古今。逍遥对萝薜,永矣解余簪。
乍雨消炎燠,莲塘春色生。青开平野望,香送百花清。
乳雀频将子,山蜂远趁晴。故园风景在,潇洒欲忘名。
清溪修竹里,隐者自盘还。须发明云日,衣裳照薜山。
地幽人眺静,天杳鹭飞閒。早晚相将意,乾坤一寄间。
细草迷通岸,悬崖气色新。幽斋花竞早,胜日柳争春。
习定今忘我,希空不系尘。多将琴史意,遮莫采芳辰。
柴扉依畎亩,幽事正相关。源水看鱼跃,花林羡鸟閒。
尧樽歌圣代,汉蕨足春山。谁能共冥漠,来往烟萝间。
兹辰苦烦燠,复此款芳园。翠竹通云过,朱枝落果繁。
静偏堪避俗,疏爽未闻喧。绕屋畦蔬满,栖迟慰夕餐。
短景难幽卧,秋风差自强。村幽宜杖履,岁暮识行藏。
农父秫粱秀,园家橘柚香。蹉跎依物色,纵谑向穹荒。
请登录或注册