幽栖却得性,永与白云归。听鸟思轻举,看山忆采薇。
樗栎谁堪并,琴樽趣不稀。烟花彭泽里,出处幸无违。
烟波不可涉,且向白云归。好鸟人共语,悬萝春拂衣。
高山增仰望,尘想日初稀。吾爱茹芝老,时清犹息机。
种菊黄花满,纵横野兴多。生涯随杯酒,风景自山河。
静后天机透,吟馀秋色过。衣冠惭世会,清寂慰蹉跎。
吾生何倚着,雅欲逃自然。况此炎阳会,萧疏水木天。
步草风吹面,抛书竹共眠。未应频悔吝,早已慰幽全。
幽霖苦不彻,杲日苍云愁。积水迷寒草,残烟带夕流。
游鱼翻底浪,征鹤度莎洲。怅望虚斋里,閒讴惜素秋。
林园滋幽独,横经幸不违。碧草怜秋萎,青山尚鸟归。
景寂绝繁乱,人閒无是非。吾志在寥廓,于此聊忘机。
沙暄风野润,日色上松枝。閒听莺声啭,长吟韨褉诗。
江山如有意,花木更无私。兴与芳春会,重烟起夕思。
清秋时极目,世情今已閒。海阔浮云远,天空独鸟还。
寒流明野际,落日半幽山。于兹任吾惬,萧散风烟间。
极目杳无际,连山接素秋。云迷粤岭树,日涌大荒流。
饥雀喧枯木,寒乌薄晚楼。仍馀今古思,萧索增暮愁。
白露滴秋月,壮心悲暮年。思深云没地,醉舞菊花天。
短鬓吹霜入,寒轩索雾眠。蹉跎聊自哂,容易岁时迁。
朝来梳栉罢,独坐草玄亭。花齐千谷秀,春送万峰青。
引玩书连屋,纵横树拂庭。餐霞吾不忝,真此慰幽惺。
壮心久零落,捆屦傲江津。丘壑撄怀满,乾坤独眼真。
垂纶消白日,倚杖看风晨。不阻蓬荜兴,时从畎亩民。
明月度中天,流光正回萦。可怜一片影,共此万方情。
随风吹永夜,并露滴孤清。牛女云河外,何曾波浪生。
碧草清秋丽,斋居思渺然。远山催落日,白水净寒天。
故国风烟满,荒原独鹤还。何当凌倒影,飞锡问真玄。
今夜清秋月,分明照羽毫。旷野怜人少,列宿共天高。
影落风枝乱,光飘星海涛。瞻依倚北斗,直欲舞潇骚。
散地宜高枕,生涯又素秋。高情属云日,浪迹轻王侯。
徙履堪人并,餐霞祇自由。絺衣挂萝薜,还钓水西头。
田园今卧稳,悠然生事稀。源水看花入,春云羡鸟飞。
壶觞时独进,耕凿复忘机。霭霭浮烟外,樵歌慰式微。
夜气泛虚爽,中天月白迟。云岩风桂落,林表露华滋。
独赏通玄理,高歌慰素思。本无身外虑,清夕每相随。
白露团新月,清晖照北林。检诗宜寂静,在野兴萧森。
入蔓光难整,移云影未侵。篱芳兼瑟历,徙履更追寻。
蛙声悲永夜,感激入天真。咿喔如求侣,喧呼不避人。
藏身似未捷,伏草已馀春。念尔嗟时化,悽悽怆吾神。
请登录或注册