筑室东皋野水滨,室中生白坐生春。了知空洞元无物,须信清明自有神。
幽径草花聊适趣,閒窗笔砚不留尘。酒经丹诀非吾事,万卷书藏一老身。
槜李城边送客船,梅花一别又三年。清风朗月思元度,骏马名姬羡谪仙。
湖海倦游予白发,园林真乐子青毡。楚生卜宅平生志,归日相从学力田。
落落霜馀树,疏疏晓后星。经年才契阔,故友半凋零。
有梦怀风采,何人作墓铭。老孤无限泪,空望浙山青。
村径桑麻合,扶筇信所之。绿阴晴冉冉,白日步迟迟。
野茧粘高树,山雌入破篱。岂无款段马,常是小儿骑。
归去来兮意趣长,幽居远隔水云乡。花粘石几吟诗笔,风度溪房煮药香。
把酒有时思太白,下车何日见元方。云萍暂聚还分散,可是先生铁石肠。
征商廉干不言钱,异事同寮又一年。美誉正香金濑曲,归心已在冶城边。
家传簪笏青溪谱,风送旌旗上水船。小草相依行有日,莫须掺别重凄然。
为贫干寸禄,匏系欲归难。雁字谁能寄,鸥盟久已寒。
自怜秦博士,何似卫伶官。终觉家居乐,高眠一枕安。
八十一年前,科名已袖然。依刘王粲檄,入洛贺循船。
受禅碑谁上,閒情赋自传。江山英气歇,堪恨亦堪怜。
劲节棱棱瘦且坚,形模界尺出天然。山翁甚爱资扶老,村衲无知误削圆。
偏称深衣同此矩,漫誇长笛大如椽。有时閒为吟诗出,徙倚中庭月一砖。
仇山村叟始生辰,六帙平头又见春。检历今年交一岁,乘槎有日到三神。
文章翰墨聊从好,富贵功名莫认真。且醉市桥新熟酒,红梅花插白纶巾。
请登录或注册