七不能堪一不成,閒云自恨出山轻。柳枝骆马爱心断,莼菜鲈鱼归兴生。
薄宦栖栖留泮水,故人渺渺隔台城。对床风雨何时卜,共剪青灯话到明。
早起方誇甲子晴,夜分忽又似盆倾。黑云冉冉连灯暗,白浪滔滔与岸平。
芹未出泥先有燕,花都委地尚无莺。东桥沙觜多舟楫,直下荆溪不待撑。
𠙶山渺渺点青螺,古濑澄澄似绛河。尘世不知秋过半,水乡但觉月明多。
轻舟傲兀鱼龙窟,夹岸横陈早晚禾。一笑跃身烟雾表,醉归何恤夜行诃。
禁酤限十日,亡何能几何。流光徒荏苒,老眼自挼莎。
江浙归心切,山林醒眼多。富家忧劝率,役后欲重科。
今夕知何夕,此声非恶声。窗前疑月色,枕上误天明。
未必皆三唱,惟应只四更。姑苏城外寺,此际已钟鸣。
校官既与庙官同,胡不移家在泮宫。暮四朝三嫌有累,岁糜月费愧无功。
致身馆阁须公等,曝背庭除任老翁。却喜北窗新植竹,行看玉立向南风。
君子堂西屋数间,但能容膝敢求安。悄无人迹如深井,惯听秋声是冷官。
系马阶前慵夜秣,种蔬墙下助朝餐。携来书卷犹堪读,好共青灯了岁寒。
八十一年终,堪嗟旅衬穷。胸中元耿耿,身外竟空空。
白首太玄草,紫阳虚谷翁。平生有遗恨,五马未乘骢。
河鼓天孙各老成,无愁可解任秋声。痴儿笑月羞眉曲,稚女穿针斗眼明。
夜半且分瓜果供,天中岂识别离情。未能免俗消光景,醉卧西风梦亦清。
边尘未定苦无谋,年少金多绝不忧。野战已酣红帕首,涂歌犹醉锦缠头。
蛾贪银烛那知死,月恋金尊不照愁。亦欲避秦高隐去,桃花源上觅渔舟。
请登录或注册