行彻南溪到北溪。山回万马合长围。花如有旧迎人笑,云自无心出岫飞。
挥醉墨,带烟霏。婆娑醉舞拂青丝。昔时心赏今犹在,但恐风流异昔时。
湛如古井冷无波,钝若吴钩涩未磨。半纸功名蜗左角,百年身世蚁南柯。
天翻地覆亲曾见,莫四朝三多几何。万事转头供一笑,向来事业尽蹉跎。
赤子谁能捋虎须,溪山好处飏轻裾。头颅久觉非侯相,颜面从教与世疏。
一榻清风尘士外,半轩黄菊雪霜馀。明经自为儿孙计,敢与鸿儒论石渠。
庙堂遣使出分巡,抚养遗黎尚旧人。今日不虚前日举,去时仍是到时贫。
一心耿耿公家务,两鬓萧萧客路尘。鞭莫自君家世事,蹄涔未足到天鳞。
四十六年弹指过,苍颜换却春华。在家居士巳忘家。
谁人知此意,袖手向毗耶。
世故驱人何日了,漂流不见津涯。软旸一钵有胡麻。
纷纷身外事,渺渺眼中花。
时序惊何速,形骸强自持。整冠毛屡脱,束带孔频移。
蹭蹬成空老,吟哦不救饥。百年行已久,一笑欲何之。
无言脉脉怨春迟。一种可怜枝。最是难忘情处,墙头微露些儿。
十分细看,风流却在,一半开时。政要东风抬举,莫教吹破胭脂。
醉中昨夜归来早。应怕苍苔嗔健倒。一尊斗健莫蹉跎,过眼光阴如电埽。
破除万事心头少。酒自于人情味好。醒时还醉醉还醒,赖得此乡容此老。
卖药韩康伯,能诗张志和。真钢须百鍊,明镜要重磨。
眼底如君少,閒中得子多。兵连犹未解,莫厌数相过。
秋风鹤发双龟手。不如意事十常九。蓬藋映閒阶,嗟丛菊、汝奚为秀。
衡门掩,问字无人载酒。永唯道德心初负。向上将求古人友。
三叹抱遗编,蔼馀馥、残膏谁嗅。趣时样,竟衒羔裘豹袖。
走遍人閒无一事,十年归梦悠悠。行藏休更倚危楼。
乱山明月晓,沧海冷云秋。
诗酒功名殊不恶,个中未减风流。西风吹散两眉愁。
一声长啸罢,烟雨暗汀洲。
老来还我扶犁手。想豪气、十分已无九。都把济时心,分付与、一时英秀。
还自笑,潦倒犹堪殢酒。从前枉被虚名负。何似尊前贤圣友。
纤手斫金齑,一嚼不妨时嗅。颓然醉,卧印苍苔半袖。
请登录或注册