庙堂遣使出分巡,抚养遗黎尚旧人。今日不虚前日举,去时仍是到时贫。
一心耿耿公家务,两鬓萧萧客路尘。鞭莫自君家世事,蹄涔未足到天鳞。
夫子何为者,昂藏不入时。眼前诸事罢,膝下两儿嬉。
落落真难合,悠悠听所之。黄花一杯酒,岁喜与君持。
薄命书生不足论,春来憔悴寄荒村。花閒也作南华梦,眼底还无北海尊。
风掠平波寒剪剪,云拖残雨昼昏昏。兴来偶逐归禽返,镫火人家半掩门。
老来还我扶犁手。想豪气、十分已无九。都把济时心,分付与、一时英秀。
还自笑,潦倒犹堪殢酒。从前枉被虚名负。何似尊前贤圣友。
纤手斫金齑,一嚼不妨时嗅。颓然醉,卧印苍苔半袖。
殢酒偿春笑二豪。题诗品物愧时髦。心如幽鸟忘机静,身似虚舟到处漂。
须富贵,是何朝。一杯聊慰楚人骚。逢花堪赏应须赏,座有嘉宾尊有醪。
二月山城尚薄寒,冬衣未解叹衰残。赏心更比年时减,酒量全非旧日宽。
点点花随春共老,悠悠诗与梦俱阑。此身只合山閒了,勋业何劳镜里看。
莼鲈江上秋风早。四海狂澜惊既倒。明知不是入时人,闭户十年成却埽。
故人落落晨星少。红叶黄花依旧好。登临信美自然情,坐觉光风容易老。
浊酒一卮歌一曲,大家留住秋光。片云轻护晓来霜。
殷勤篱下菊,满意为君香。
四海干戈犹未定,此身底处安藏。醉中闻说有真乡。
便从今日数,三万六千场。
时序惊何速,形骸强自持。整冠毛屡脱,束带孔频移。
蹭蹬成空老,吟哦不救饥。百年行已久,一笑欲何之。
宿霭添行色,晨钟我俶装。去期何太迫,引语不成章。
戏彩怜文度,扶衰赖孟光。临汾一卮酒,月断陇云长。
醉中昨夜归来早。应怕苍苔嗔健倒。一尊斗健莫蹉跎,过眼光阴如电埽。
破除万事心头少。酒自于人情味好。醒时还醉醉还醒,赖得此乡容此老。
大署佳名揭栋甍,相君英气见平生。心随燕雁共千里,志效齐禽眇一鸣。
昭代谁人飞鹗表,沧溟何日徙鹏程。会乘风便扶摇上,但恐垂天翼未成。
谁点冰梢绛雪团,黄昏和月倚阑干。羞随桃李争春意,要伴松筠傲岁寒。
冷艳只宜閒处著,浅妆难入俗人看。天心固惜和羹便,空抱枝头一点酸。
请登录或注册