问俗来山郭,携春到隔溪。花香破禅寂,林樾受莺啼。
欲和观音偈,聊乘醉墨题。閒云若留客,不肯为余西。
偶营玄宅近丹泉,岂是谈空为稚川。地下衣衾能不朽,鼎中龙虎若为仙。
缺壶歌断江声秋,鲸呿汉水皆倒流。新亭未绝楚累泣,琅琊何至桐宫囚。
金乌一飞半天赤,梦里妖妖失坚壁。愁云不暇护储胥,掣雷腾空去无迹。
神鞭坠玉惊人间,王良解鞚龙媒閒。烟芜惨淡碧波远,跛曳群偷未敢还。
平生作计信良苦,才办枯骸臭资斧。犊车麈尾笑绝缨,亦有清风满千古。
乘时剽夺何足云,温郎高义殊可人。坐观万乘此轻举,结舌乃畏黄须嗔。
汉家鼓车千里足,秦庭主父徒自辱。垂堂致戒昧前闻,司马家儿那免俗。
并州越石定不群,向来莽卓乌有坟。无人说与桓将军,青山白纻君应闻。
云山苍苍兮烟木稠,石濑潺潺兮江水流。故人兮冕旒,先生兮羊裘。
使人皆先生兮谁其伊周?使人不先生兮谁其巢由?
仕止久速兮舍圣人将安求。清风一丝兮岂为名钩,蕉黄荔丹兮香火千秋。
岸下几篙兮荣辱之舟,先生一笑兮白云收。
翥粉昂丹笔有神,道人无梦到鸡群。何时醉拊苍髯客,唤起茅山万里云。
山灵满意欲留客,玉作鸣泉松作石。半空亭榭为余开,一日云烟尽相识。
南风挟秋吹画栏,六月小山生暮寒。野夫平生解高卧,问君试借青琅玕。
前度归田菘下住。野店荒村,抚掌琵琶女。忽听梨园新乐府,离鸾别鹤清如许。
歌管声残弦解语。玉笋春泉,心手相忘庆。明日扁舟人欲去,晓风吹作潇湘雨。
霜袍行客再来时,不独青山慰所思。咽路黄冠定奇士,半能歌我《步虚词》。
社里诗人,尘外江村。甚终朝、关定柴门。酾泉行药,钓月耕云。
间是谁欤,今隐者,古山君。
老子虽贫,尽办清尊,但休嫌、俗壮轮囷。他时有暇,准去寻春。
把竹边梅,松下石,可平分。
夜梦孤山放鹤翁,道人忙打五更钟。觉来摸索□□月,笑指枯藤问晓风。
一上高斋忆谢公,云间江柳有无中。诗家政有都官宅,肠断荒山落叶风。
江山图画,楼台烟雨。满意云间金缕。饶他苏小更风流,便怎似、贞元旧谱。
西湖载酒,薰南清暑。弭棹芙蓉多处。醉扶红袖听新声,莫惊起、同盟鸥鹭。
请登录或注册