春日春山里,春事尽皆春。春光照春水,春气结春云。
春客春情动,春诗春更新。唯有识春人,万劫元一春。
毗耶离城居士家,环堵十笏容河沙。八万四千高座众,咄嗟已办熏天花。
迢迢不到迷是障,念念常入心无差。须弥卢山四大海,我见如一粟与麻。
分明不了却成迷,无限风光付与谁。若得家山田地稳,自然处处不思议。
一从三拜后,千古错流通。永日无人到,萧萧桧柏风。
石龟不念岁月古,旧记已灭名尚留。道傍苍木老霜雪,涧畔野草随春秋。
讹传细读华阳传,灵迹独闻姚比丘。可凭定力验今昔,人间万事徒悠悠。
呜呜鼯鼠啼,时人皆不喜。得意即相呼,意去当自止。
吉凶由之生,吾未见其理。此言如未闻,大梅有宗旨。
前念是凡,短布裁衫。长亭送客,落日张帆。
清明寒食与诸人,共礼先师不动身。万法本闲心亦尔,将来谁是得吾真。
问汝贪嗔痴,家住在何处。我今要与汝,各各分头去。
好好细思量,免被他官府。大者名为贪,养得二舍弟。
三郎都一处,日夜共活计。令汝家户大,使汝善调制。
子今苦厌我,我与子发誓。一要子自知,二要子依例。
三要当处生,四要欢喜偈。与汝善和同,一一无凡秽。
一觉一切了,何须去烦翳。我是诸佛母,十方及三世。
有道只因频退步,谦和元自惯回光。不知已在青云上,尤更将身入众藏。
徐翁活计天真,年老无喜无嗔。参取面前桑树,乾坤不出一尘。
通身无影像,脱体露堂堂。不话非声色,何曾有短长。
河沙恒遍现,故号法中王。优昙花正开,嗅著不闻香。
三下板鸣生死断,十声佛唱古今通。开单展钵亲明取,不可粗心昧苦空。
临流洗浣莫疏慵,入众衣裳垢不中。上下邻肩薰炙久,身心动念肯消镕。
展脚缩脚饥鼠啼,合眼开眼重露晞。觉来始了梦时事,梦处宁容觉后知。
瞬息黄粱犹未熟,翩翻蝴蝶正狂飞。披衣独坐日正午,试问何如半夜时。
虚名虚说传来久,真语真踪示后人。虚实灼然知下落,清风千古见芳尘。
廓然无圣,俨尔有容。明明绝眹,密密垂踪。昔也怀宝,枯木藏龙。
今其示人,巨岳乔松。龙吞万类,松茂三冬。神而不改,风云必从。
吾形既得,尔道自钟。褒斜路险,汉水朝宗。
旧事成空莫可追,旧心将把再思惟。古今不隔丝毫许,会得如斯也大奇。
住山久有烟霞疾,得请放还麋鹿群。厚意于公殊未报,深禅聊复对炉薰。
云水参寻访此宗,十年磨刮太虚空。区区力尽还依旧,方知万法本来同。
请登录或注册