可惜长才不永年。碧空无眼堕飞鸢。福慧人间分两橛,恨难全。
中外文笥穷摘采,纵横笔阵扫风烟。报国书生谁第一,殉宣传。
躤柳巴陵,竞舟汶水,后方照旧清平。看朱门紫陌,斗艾绿蒲青。
便真个、朱缯辟恶,赤符厌胜,钻纸谈兵。奈碉楼寒角,飞鸢还堕山城。
司空见惯,算如今、匕鬯非惊。但甲仗排空,虫猿尽化,无数牺牲。
水上潜龙无用,何年始起陆飞行。痛燕嬉危幕,真堪一哭同声。
共和娇似婴儿,呱呱坠地■■■。■■■号,重翻覆鼎,便多灾祟。
唐末群藩,周衰列国,滥干纲纪。赖南天一柱,扶舆正气,诣行在,陈奇计。
直捣幽燕非策,要诸侯、自先携贰。连横合纵,说秦游楚,宣明宗旨。
一炬咸阳,关河失守,江淮无蔽。看旌旗北向,建瓴高屋,顺流而至。
漭漭长河,冲破了、鸿沟峭壁。看一抹、雷崩陵岸,浪飞砂石。
突兀雄关天半挂,苍茫古道斜阳窄。任胡骑、封豕卷长蛇,漩流隔。
弦拓处,抛霹雳。烟缕里,攒锋镝。尽山头火力,风声清激。
众志成城牢可恃,潜师暗渡终无策。况中条、十五次交锋,俱摧敌。
鸟啼花落,又匆匆到了,清明时节。朔地风沙经惯受,阵阵轻寒谁怯。
字水回舟,缙云歇马,莫问何时别。烟沉蓬断,渺茫前路难说。
记自西上瞿塘,一连三载,踏遍巴山月。烽火中原烧不尽,海角天涯孤绝。
浩大乾坤,纷纷破碎,谋国嗟何拙。吴钩把定,眼中多少豪杰。
我本狂生耳。忆当初、手能切玉,眼粗知字。天下澄清还自许,到处结交畸士。
黄海外、欣逢知己。歃血盟书成信誓,旧神州、光复从今起。
连朔汉,纠同志。
两河屹作中流砥。与关中、义师犄角,犯兵家忌。辛亥功归牵掣力,绾毂东南形势。
伤癸丑、人非事异。漭漭胡尘重弥漫,十余年、变革中途替。
无限恨,复谁识。
碧浪扶空,绛霞分绮,照殿娇红如醉。笑他花后并花王,这风流、怎饶姚魏。
清平调里。想浓艳、一枝香味。我犹怜,况沉香亭畔,三郎偎倚。
春愁殢。蓦见名花,便万般消碎。汉宫飞燕尽红妆,怪纤柔、却还非似。
花痕印指。怕曾捻、真妃粉腻。纵倾城,也值佳人一媚。
怎晴还雨。向碧空牵掣,多少银缕。山后山前,落絮沾英,揉作香泥无数。
风姨未免工痴妒,也趁势、弄娇搔妩。算春光、九十无多,却又趱春先去。
转首酴醾事了,纵汀烟草色,绿涨南浦。极目平原,顿减风流,怎忍登楼重赋。
江山壮阔须弹压,问甚事、阒无人主。便欲嘘、满腹牢愁,冲碎一天云雾。
六街花火,夜幕何明瑟。灯彩幻龙姿,纵真龙、此公非叶。
百般箫鼓,鼓舞万花开,匀惨绿,点殷红,浪费天公笔。
萋萋春草,又见春波碧。忘却在天涯,倒芳樽、连浮大白。
今宵不易,悔未集诗流,吟七字,坐高台,响彻梁间柏。
猩唇血抹青山面。浪把石榴诗里唤。春光莫是不曾归,踯躅花开犹绚烂。
杜鹃啼破红绡瓣。鼠璞如何浑未辨。虚名还解误山花,客路平添无限恨。
一夜西风摧万木。更何物、霜餐露宿。彭泽篱边,杜陵襟际,秀色幽堪掬。
隐逸之花差可目。羞与伍、醉红腻绿。淡泊无营,芳寒自慰,怅望人中菊。
近日多风雨。更巴山、荒苔乱石,叶喧如诉。烂漫秋容看不惯,况是漂零旧旅。
携客向、东篱凝伫。不道霜迟花未绽,算渊明、枉作柴桑主。
空对酒,但呼负。
菊花落后无花序。肯匆匆、轻抛晚节,不留香住。合殿群芳称后劲,怎惜揉烟抱雾。
君莫怪、重阳可补。璀璨黄华铺地日,再登临、缙岭云尖处。
天一色,万山俯。
缙云山下嘉陵路。记三度、骀荡春风来去。吹皱万花红,洒绿千溪树。
天外九峰开锦障,更罗列、斜阳堆处。仙府。听琳宫梵呗,顿寒吟绪。
何故。便尔萧疏,问人生百岁,狂欢几许。昨日正芳菲,转眼愁风雨。
多少江山瓯脱地,待秀句、担当弥补。无伫。倘一时兴会,流传千古。
道冠金缛。羞作趋时结束。可中庭。疏影分缃缥,轻香度素馨。
露犹溥晓色,风不带秋声。谁送东篱酒,醉渊明。
添炉遣睡,莫便生萧瑟。梅蕊破江堤,渐枝尖、艳于霜叶。
诗人倦矣,酒脯劳精神,封砚圃,祭词龛,隔岁重开笔。
村烟笼树,画烛摇空碧。婪尾记推樽,又何人、山堂醉白。
千金一刻,万感集平生,香晚节,峻清裁,几个寒松柏。
烟愁雨腻,花厌厌、刚是芳菲期节。细检广陵三十谱,金带可曾围靥。
浩态龙盘,梢头茧栗,烂漫堆红雪。春归人去,江蓠持赠谁悦。
说甚花相花王,无端谪降,又说花婢妾。开不同时花自异,一例强为差别。
香草无心,美人无语,凭尔优和劣。代花湔雪,诨名应早抛撇。
断烟低雾。新开霁、斜阳犹恋高树。莫非秋后又春风,筛落红如雨。
蓦地忆、樊川绝句。萧疏霜叶娇无语。却不是枫林,似一抹、流霞散绮,半空翘舞。
都道冷落江关,红沉绿瘦,老去风韵如许。枝头花少叶还多,肯把芳情误。
要藻饰、天涯岁暮。黄金铃子由来苦。问凤凰,何年至,且驻酡颜,照寒山路。
正东风吹动,缃须脱绽,珠蕾皴裂。君休折。照溪万树,珊瑚影鲜于血。
碎红妖冶,却不似、孤山烟月。者般冷艳,纵自风流,与繁杏秾桃,又何分别。
冰魂玉骨。想萼绿仙人,格标清绝。毫未倚、纤情媚态,换取俗尘容悦。
霓裳绛玦,只合做、花神臣妾。冷香堆里,閒步沉吟,殊令人长忆,孝陵晴雪。
残荷倦柳,恨秋光无趣。安顿兰台众星聚。听岩华扑案,岭月扶樽,却不道、摇曳一天云雾。
团圞惟此夜,怨煞孀娥,甚事帘栊暗遮住。搴翠幕,扯青冥,借斧吴刚,真欲斫、广寒宫宇。
且慢醉、留倾菊花杯,怕不定重阳,更多风雨。
疾风寒雨过清明。迁客若为情。哀时再写江南赋,怕文章、老更无成。
柳线牵愁曼舞,桐花破冻狂生。
欲携柑酒听黄莺。烟雾锁空庭。何当尽卷顽云去,咄嗟间、野净天晴。
遮莫燥红飞散,依然湿翠争荣。
请登录或注册