首页
>
国学
>
古诗词大全
>
黄机诗词
全部
写景
咏物
春天
夏天
秋天
冬天
写雨
写雪
写风
写花
梅花
荷花
菊花
柳树
月亮
山水
写山
写水
长江
黄河
儿童
写鸟
写马
田园
边塞
地名
抒情
爱国
离别
送别
思乡
思念
爱情
励志
哲理
闺怨
悼亡
写人
老师
母亲
友情
战争
读书
惜时
婉约
豪放
诗经
民谣
节日
春节
元宵节
寒食节
清明节
端午节
七夕节
中秋节
重阳节
忧国忧民
咏史怀古
宋词精选
小学古诗
初中古诗
高中古诗
小学文言文
初中文言文
高中文言文
唐诗三百首
古诗三百首
宋词三百首
全部
写景
咏物
春天
夏天
秋天
冬天
写雨
写雪
写风
写花
梅花
荷花
菊花
柳树
月亮
山水
写山
写水
长江
黄河
儿童
写鸟
写马
田园
边塞
地名
抒情
爱国
离别
送别
思乡
思念
爱情
励志
哲理
闺怨
悼亡
写人
老师
母亲
友情
战争
读书
惜时
婉约
豪放
诗经
民谣
节日
春节
元宵节
寒食节
清明节
端午节
七夕节
中秋节
重阳节
忧国忧民
咏史怀古
宋词精选
小学古诗
初中古诗
高中古诗
小学文言文
初中文言文
高中文言文
唐诗三百首
古诗三百首
宋词三百首
黄机诗词
清平乐·钗头蝴蝶
宋代
:
黄机
钗头蝴蝶。趁舞梅边雪。酒泻黄縢光夺月。岁岁年年蕉叶。边城莺唤春归。沙场马到秋肥。□□熊韬虎略,换渠金甲牙旗。
向下展开更多
眼儿媚
宋代
:
黄机
粉墙朱阁映垂杨。晴绿小池塘。东风扬暖,单衣初试,昼日偏长。
逢松两鬓飞云影,钿合未梳妆。阑干侧畔,闲抛荔子,惊散鸳鸯。
向下展开更多
小重山
宋代
:
黄机
梧竹因依山尽头。潇潇疏雨后,几分秋。轻凉无数入西楼。凭栏久,满眼动离愁。
飞鹭下汀洲。怕知鸿雁到,带书否。诗阄酒戏一齐休。人如削,身在水边洲。
向下展开更多
清平乐(江上重九)
宋代
:
黄机
西风猎猎。又是登高节。一片情怀无处说。秋满江头红叶。
谁怜鬓影凄凉。新来更点吴霜。孤负萸囊菊盏,年年客里重阳。
向下展开更多
临江仙
宋代
:
黄机
凤翥鸾飞空燕子,宝香犹惹流苏。旧欢凄断数行书。终山方种玉,合浦忽还珠。
午枕梦圆春寂寂,依然刻雪肌肤。觉来烟雨满平芜。客情殊索莫,肯唤一尊无。
向下展开更多
菩萨蛮(次杜叔高韵)
宋代
:
黄机
惜山不厌山行远。山中禽鸟频惊见。小雨似怜春。霏霏容易晴。
青裙田舍妇,馌饷前村去。溪水想平腰。唤船依断桥。
向下展开更多
朝中措
宋代
:
黄机
逢逢船鼓绿杨津。彼此是行人。先自离愁无数,那堪病酒伤春。
岸花樯燕,低飞款语,满面殷勤。后会不知何日,因风时惠嘉音。
向下展开更多
水调歌头·此日足可惜
宋代
:
黄机
此日足可惜,心事正崔嵬。江淮踏遍,经岁相识定谁来。每向酒边长叹,更向花边长笑,意虑叵能猜。邂逅忽相遇,有客在尘埃。
脱儒冠,著武弁,太多才。笔墨争似,钩戟容易到云台。余子何须转手,便把平生胸臆,勇去莫徘徊。事业上金石,人世自欢哀。
向下展开更多
霜天晓角(金山吞海亭)
宋代
:
黄机
长江千里。中有英雄泪。却笑英雄自苦,兴亡事、类如此。
浪高风又起。歌悲声未止。但愿诸公强健,吞海上、醉而已。
向下展开更多
水调歌头(次下洞流杯亭作)
宋代
:
黄机
金篆锁岩穴,玉斧凿山湫。飞泉溅沫无数,六月自生秋。天矫长松千岁,上有冷然天籁,清响眇难收。亭屋创新观,客鞅棹还留。
推名利,付飘瓦,寄虚舟。蒸羔酿秫,醅瓮戢戢蚁花浮。唤取能歌能舞,乘兴携将高处,杯酌荐昆球。径醉双股直,白眼视庸流。
向下展开更多
谒金门·风雨後
宋代
:
黄机
风雨後。枝上绿肥红瘦。乐事参差团不就。一春如病酒。楼外暖烟杨柳。忆得年时携手。燕子双双来未久。颇知人意否。
向下展开更多
踏莎行·云树参差
宋代
:
黄机
云树参差,烟芜平远。沙头只欠飞来雁。西风方做一分秋,凄凉已觉难消遣。窗底灯寒,帐前香暖。回肠偏学车轮转。剩衾闲枕自无眠,谯门更著梅花怨。
向下展开更多
沁园春(送赵运使之江西)
宋代
:
黄机
有美一人,昔在何居,今方见之。俨琼缨翠弁,气清芬只,珠幢绛节,光陆离兮。吾道非耶,世情复尔,天骥昂藏不受羁。还知否,定曲高寡和,才大难施。行吟湘水之湄。看云卷云舒无定姿。想粲然长笑,物皆有用,时哉易失,我亦奚为。袖手旁观,何如小试,欲脱囊中失利锥。君休叹,正梅花将发,尘满征衣。
向下展开更多
酹江月
宋代
:
黄机
春愁几许,似春云蔼蔼,连空无数。□□眉尖偏易得,没个因由分付。杨柳烟浓,海棠花暗,绿涨墙头路。小楼应是,有人和泪凝伫。
长记宝轴妆成,鸳鸯绣懒,轻笑歌金缕。香雪精神依旧否,风月谁怜虚度。带减衣宽,十分憔悴,两下平分取。黄昏可更,子规声碎烟坞。
向下展开更多
虞美人(黄州江上寄王帅)
宋代
:
黄机
三年万里黄尘路。只欠江湖去。扁舟二月下湘湾。过了洞庭青草、又春残。
□□□□□□□。□□□□□。□□□□□□□。□□□□□□、□□□。
向下展开更多
丑奴儿
宋代
:
黄机
绿阴窗几明如拭,粉黛初匀。无限芳心。翻动牙签却_人。
多娇爱学秋来曲,微颤朱唇。别后销魂。字底依稀记指痕。
向下展开更多
虞美人
宋代
:
黄机
十年不作湖湘客。亭堠催行色。浅山荒草记当时。筱竹篱边羸马、向人嘶。
书生万字平戎策。苦泪风前滴。莫辞衫袖障征尘。自古英雄之楚、又云之秦。
向下展开更多
眼儿媚
宋代
:
黄机
莫嗔日日话思归。归也却便宜。东邻招茗,西邻唤酒,一笑开眉。
人生万事无缘足,待足是何时。妻能纺绩,儿能耕获,未必寒饥。
向下展开更多
乳燕飞(次岳总干韵)
宋代
:
黄机
击碎珊瑚树。为留春、怕春欲去,驶如风雨。春不留兮君休问,付与流莺自语。但莫赋、绿波南浦。世上功名花梢露。政何如、一笑翻金缕。系白日,莫教暮。
苍头引马城西路。趁池亭、荻芽尚短,梅心未苦。小雨欲晴晴不定,漠漠云飞轻絮。算行乐、春来几度。鞭影不摇鞍小据。过横塘、试把前山数。双白鹭,忽飞去。
向下展开更多
浣溪沙
宋代
:
黄机
绿锁窗前双凤奁。调朱匀粉玉纤纤。妆成谁解尽情看。
柳转光风丝袅娜,花明晴日锦斓斑。一春心事在眉尖。
向下展开更多
首页
上一页
下一页
尾页
0
未登录
请登录或注册
返回首页
全部分类
开运商城
会员中心
在线反馈
下载APP