白露滋金瑟,清风荡玉琴。空闺饶远念,虚堂生夜阴。
兹夕一何哀,明月没西林。世人重时暮,道士情亦深。
愿乘青鸟翼,径出玉山岑。
赵后未至丽,阴妃非美极。情理傥可论,形有焉足识。
帝女在河洲,晦映西海侧。阴阳无定光,杂错千万色。
终岁如琼草,红华长翕赩。
白露淹庭树,秋风吹罗衣。忠信主不合,辞意将诉谁。
独坐东轩下,鸡鸣夜已晞。总驾命宾仆,遵路起旋归。
天命谁能见,人踪信可疑。
信矣劳物化,忧襟未能整。薄言遵郊衢,总辔出台省。
凄凄节序高,寥寥心悟永。时菊耀岩阿,云霞冠秋岭。
眷然惜良辰,徘徊践落景。卷舒虽万绪,动复归有静。
曾是迫桑榆,岁暮从所秉。舟壑不可攀,忘怀寄匠郢。
长望竟何极,闽云连越边。南州饶奇怪,赤县多灵仙。金峰各亏日,铜石共临天。阳岫照鸾采,阴溪喷龙泉。残杌千代木,廧崒万古烟。禽鸣丹壁上,猿啸青崖间。秦皇慕隐沦,汉武愿长年。皆负雄豪威,弃剑为名山。况我葵藿志,松木横眼前。所若同远好,临风载悠然。
魂兮归来。异方不可以亲。蝮蛇九首。雄虺戴鳞。炎穴一光。骨烂魂伤。
玄狐曳尾。赤象为梁。至日归来。无往此异方。
大厦须异材,廊庙非庸器。英俊著世功,多士济斯位。
眷顾成绸缪,乃与时髦匹。姻媾久不亏,契阔岂但一。
逢厄既已同,处危非所恤。常慕先达概,观古论得失。
马服为赵将,疆场得清谧。信陵佩魏印,秦兵不敢出。
慨无握中策,徒惭素丝质。羁旅去旧京,感遇逾琴瑟。
自顾非杞梓,勉力在无逸。更以畏友朋,滥吹乖名实。
太素既已分,吹万著形兆。寂动苟有源,因谓殇子夭。
道丧涉千载,津梁谁能了。思乘扶摇翰,卓然凌风矫。
静观尺棰义,理足未尝少。囧囧秋月明,凭轩咏尧老。
浪迹无蚩妍,然后君子道。领略归一致,南山有绮皓。
交臂久变化,传火乃薪草。亹亹玄思清,胸中去机巧。
物我俱忘怀,可以狎鸥鸟。
肃舲出郊际,徙乐逗江阴。翠山方蔼蔼,青浦正沈沈。
凉叶照沙屿,秋荣冒水浔。风散松架险,云郁石道深。
静默镜绵野,四睇乱层岑。气清知雁引,露华识猿音。
云装信解黻,烟驾可辞金。始整丹泉术,终觌紫芳心。
行光自容裔,无使弱思侵。
请登录或注册