相别于今八载馀,君匡徒众我閒居。白云流水乾坤外,终不相亲枉寄书。
钝钁横肩雪未消,不辞艰步上岧峣。等閒种得灵根活,会看春风长绿条。
瓦缶固已无黄钟,雪曲岂混巴歌中。石房巉岩自丘壑,兀坐赢得閒观空。
上人何从悟玄旨,了知是法非文字。高高解穷千仞巅,深深能极九渊底。
岁晚相看正摇落,此身勿讶无锥卓。归去凌霄古寺间,且听松风撼乔岳。
祖师门户无关钥,今古谁云到者稀。兜率宫中恣游戏,对扬曾不负来机。
昨日东家死,西家赙冥财。今朝西家死,东家陈奠杯。
东东复西西,轮环哭哀哀。不知本真性,冥漠登泉台。
流落似孤蓬,君西我在东。二三千里外,一十五年中。
老去头毛白,寒来树叶红。所期盘石上,松月夜禅同。
三面鲸涛连碧天,金汤形势尚依然。山花黯黯人吹笛,江柳青青客上船。
马带淮云东入浙,雁拖湘水北归燕。武侯一去孙刘死,原野几人耕墓田。
道不分年少,朝闻夕可亡。讲精文彻梵,吟好句谐唐。
托质思他界,遗骸厌此方。台宗旧游在,名共白云香。
诸谛空来世所无,神通百变绝名模。不知何处留踪迹,却被人传作画图。
珠霰飘飘柴在肩,且谋烧火过残年。庭前此际无人立,炉内凭谁续断烟。
一房閒寄长松下,残喘谁留如病何。为报南山旧玄侣,幻华光景已无多。
年去年来年复年,帛书曾达茂陵前。影连蓟北月横塞,声断江南霜满天。
雨暗芦花愁夜渚,露香菰米下秋田。平生千里与万里,尘世网罗空自悬。
偃仰千岩内,超然与世违。采芝为口食,纫槲作身衣。
瀑水淋苔磴,湫云渍草扉。閒吟竺仙偈,几度历斜辉。
破屋孤峰顶,因思在去年。分香朝诵咒,联榻夜修禅。
解脱华同绽,菩提果共圆。胡为先别去,令我独悽然。
年去年来无定年,中郎何处有书传。影横蓟北月连塞,声断衡阳霜满天。
雨暗荻花愁晚渚,露香菰米落秋田。平生千里与万里,尘世网罗空自缠。
道本绝方所,随缘触处真。家乡元不远,父子即非亲。
径藓粘轻策,江华拂净巾。东吴与西蜀,曾不间纤尘。
古今人所共,如电闪青天。一相不二相,千年还万年。
院扃云坞竹,塔面石峰莲。因想游从旧,閒心亦怅然。
山中高且寒,人罕来登陟。松摇雪珊珊,萝罥烟幂幂。
岩花春不开,潭冰夏方释。住此夫何为?心源湛而寂。
小榻新营岩瀑西,白云无路草萋萋。月明扃户野猿啸,日晏拥衾山鸟啼。
积世诗书空简蠹,累朝坟墓半锄犁。邯郸枕畔一炊黍,堪笑古今人自迷。
请登录或注册