先生家住紫云山,海上寻仙得大丹。石洞步虚华簌簌,竹宫望拜佩珊珊。
云深弱水楼船远,月落空坛宝剑寒。清泪如铅满征袂,愁闻笙鹤下青峦。
春去思家远,愁来似酒醺。故人多古意,贱子岂能文。
搦管含春黛,临池涨湿云。欲穷山水兴,分赠李将军。
天台吴架阁,京下忆寻梅。倚杖月中立,思君江上来。
夜深怜雪落,香动觉春回。独坐溪边石,晴云满绿苔。
桃花骏马绿罗襦,意气如云出帝都。暂解弓刀辞细柳,又怀印绶入姑苏。
当筵翠杓春醅蚁,列馔银盘晓脍鲈。五月垂虹桥下路,画船吹笛卧冰壶。
燕人重东作,镕铁象牛形。角断苔花碧,蹄穿土锈腥。
遗踪传野老,古庙托山灵。一酹壶中酒,穰穰黍麦青。
入郭会亲友,园亭喜暂开。断冰帘外落,残雪树边来。
秉烛听瑶瑟,停歌引玉杯。平生乡井意,尽醉共徘徊。
玉雪王公子,归鞯向竹西。水清淮白上,天阔海青低。
琼树春前发,乌丝醉后题。何须问勋业,名与尔翁齐。
日本狂奴扰浙东,将军闻变气如虹。沙头列阵烽烟黑,夜半鏖兵海水红。
觱栗按歌吹落月,髑髅盛酒醉西风。何时尽伐南山竹,细写当年杀贼功。
芙蓉拔地白云晴,七十二峰相对青。紫凤中霄扶翠阁,金乌半夜浴沧溟。
悬崖芝草承甘露,溜雨松根长茯苓。四海承平天子圣,会看封禅动山灵。
西京骄马越罗衣,公子风流世绝稀。冠盖一门誇万石,江山千古忆玄晖。
新茶夜试中泠水,美酒春分采石矶。幕府群公多胜赏,一枝芍药待君归。
珊瑚小带佩豪曹,压辔铃铛雉尾高。宫女侍筵歌芍药,内官当殿出蒲萄。
柏梁竞喜诗先捷,羽猎争传赋最豪。一曲《霓裳》才舞罢,天香浮动翠云袍。
使君未老竟投簪,新筑华轩并故林。寸草不忘东野念,九泉犹慰北堂心。
窗浮海色晴云薄,日转花阴午漏深。展卷令人心独苦,蓼莪久废泪沾襟。
仙馆红尘外,龙头得借看。开函云气湿,近席雨声寒。
碧血凝螺黛,香涎逼麝檀。牙签认题字,犹是建隆刓。
苏公堤上路,千树雪纷纷。载酒曾邀我,看花每忆君。
翠茵松下卧,铁笛月中闻。独有思归者,长歌望白云。
潇洒庐陵郡,南湖水镜开。乱云堤上起,一棹雨中来。
浦树栖鸦集,城楼叠鼓催。君还秋色里,载酒重徘徊。
夜直南宫碧树凉,青藜独赐挍书郎。玉蟾水咽云生砚,金鸭香销月转廊。
万古唐虞尊训诰,一时燕许擅文章。书成未使人间读,锦袭缄题进御床。
太师功德古无伦,相国材名冠荐绅。谔谔敢言天下事,堂堂能服世间人。
骑迎晓日旌旗动,衣绣春云黼黻新。贱子平生蒙奖誉,弃繻从此入西秦。
翠幰金车锦骆驼,芙蓉绣褥载双娥。雨晴辇路尘沙少,风起春城柳絮多。
秉烛且留清夜饮,倚阑犹听隔墙歌。山翁此日心如水,梦断江南雨一蓑。
皇唐开宝构,历劫抵金时。绝妙青松障,清凉白玉池。
长廊秋屧响,高阁夜钟迟。独有乘閒客,扶藜读旧碑。
天子龙飞海上归,中郎执戟最光辉。云间紫诰金书字,幕下仙僚绣作衣。
万里秋风榕叶暗,一林新雨荔枝肥。编氓政苦诛求急,蚤望封章达禁闱。
请登录或注册