谁遣林宗解隐忧,更堪摇落对清秋。凭君寄问观光客,底事哦诗拟四愁。
铁石心肠冰玊姿,此生惟许岁寒知。兴来欲草梅花赋,不解能书婉媚词。
高山流水趣何深,万古千秋一素琴。白石清泉成雅志,光风齐月负初心。
伏龙应羡云生谷,独鹤不惊鸦满林。无用野夫宜揣分,商家元自有甘霖。
时事今如此,幽居独慨然。心期钟鼎外,身世水云边。
病骨便清昼,高怀惜壮年。前修渺何在,目断夕阳天。
沧海终成陆,灵椿会有秋。百年真梦境,八表欲神游。
恶木除难尽,惊波逝不留。年来万事懒,直拟付休休。
穷探不惮远,行登最高峰。顿觉天宇近,一洗群山空。
奇哉此绝境,造化天无功。神襟一以旷,写我浩荡胸。
远意殊未极,更思脱樊笼。何当著神鞭,驾此慵飞龙。
翩翩上箕尾,再见开鸿濛。长啸暮云合,轻衣振天风。
中州有寒士,块然守空堂。清贫久有信,壮怀殊未央。
岂不愿驰骋,冒雪凌风霜。振策万里途,超忽追鹏翔。
永念同怀人,渺在天一方。怅望不可见,慷慨发清商。
独处谁晤语?百感摧中肠。人生谅难必,且莫徒悲伤。
纷纷世累苦相牵,抚事悲歌惜壮年。卜隐未成长往计,伤时空赋远游篇。
林宗雅志伊谁识,张翰孤怀亦自贤。见说家山风物好,几时同倚暮云巅。
少年不解事,妄意欲闻道。力小任匪轻,今兹半摧倒。
生平寡师友,恨不识君早。所期亲杖屦,函丈供汛扫。
尽出胸中疑,为我细分剖。奇章忽见示,踧躇警中抱。
过许君岂然,无乃习称好。抠衣或有幸,同游万物表。
他年重盍簪,会观《太玄》草。
兄弟趍庭雁影翩,祗今痴绝尚依然。竞阴莫废经纶业,爱日当知喜惧年。
颜乐自怜乖夙志,南陔谁解补遗篇。几时得遂求田计,晨夕相将理断编。
零零白露下,岩谷悴芳兰。兰悴不复辞,谁与念时艰?
坚冰行复至,雪深路漫漫。愁绝将奈何,抚几一长叹。
近亲自合存忠养,涉世高年亦我师。平昔行窝还有几,并留陈迹记它时。
天山巨网,尽牢笼、多少中原人物。赵际燕陲,空老却、千仞岩岩苍壁。
古柏萧森,高松偃蹇,不管飞冰雪。慕膻群蚁,问君谁是豪杰。
重念禹迹茫茫,兔狐荆棘,感慨悲歌发。累世兴亡何足道,等是轰蚊飞灭。
湖海襟怀,风云壮志,莫遣生华发。中天佳气,会须重见明月。
风霾连昼夕,登临望还迷。空馀衔山日,隐隐留清辉。
周嫠不恤纬,鲁女争忧葵。曳杖归去来,且掩荒园扉。
奇峰千仞高,突兀倚天表。神龙几何年,俛首效苍峭。
我行费跻攀,坐睨寒木杪。放怀聊极目,巳觉尘寰小。
尚恨世累拘,未许谢纷扰。会有赏心人,相期拾瑶草。
炎氛绝高岑,悲风振林丘。吟台一以眺,动我怀古愁。
李公英妙年,于焉此藏修。坐令山中民,莘莘洙泗俦。
规模未云远,芜秽馀嵓陬。圣像空复存,荒凉几经秋。
不遇敬斋翁,遗迹谁能求。亦赖明主恩,遂兹圣泽流。
今皇复神圣,丕承拟西周。弦歌独不嗣,嵓壑知应羞。
怀贤既伊郁,抚事增绸缪。悠然发孤咏,远思浩难收。
忆昔趍庭讲诵初,慨然不复向迷途。只今回首还思省,力学工夫尚尔疏。
少年学道竟何成,章句区区已半生。不向静深观物理,却从摇落听秋声。
过门载酒乡贤意,授室传经邑宰情。从此嘉阳风景别,太行山色看增明。
西山缘底澹无姿,便拟从君问所知。告我云烟最佳处,眼中连栋有深期。
请登录或注册