洛畴五福古难并,四福还因好德生。开秩九龄从此始,更期寿域看升平。
问舍求田计未成,登临搔首愧平生。联名丹阙浑无望,招隐洪崖久寄声。
短笛长歌樵牧事,浮云流水古今情。相君许借容安住,拟向南阳约孔明。
渊明守穷贱,生平慕黔娄。富贵如浮云,万变纷相酬。
世运自兴丧,常恐德未周。羲黄不可见,日暮怅离忧。
乾坤一东篱,百代无与俦。寄语狂驰子,扰扰将焉求。
白白红红春意深,恶风吹折五更心。化工自与时消息,莫负清吟酒满斟。
峨峨两峰间,崔嵬耸双阙。中有仙人洞,恍若仇池穴。
朝开白云生,暮掩白云灭。朝昏有奇变,宛与人世隔。
我来搴绿萝,深寻得幽绝。平生栖遁志,兹焉益超越。
未成长往计,复愧固穷节。永怀静修铭,凄其仰前哲。
会当结茅屋,来此寄疏拙。沈思毕旧闻,长歌抱明月。
白云应更深,老眼益清彻。未敢献吾君,聊尔自怡悦。
我本山泽癯,殊非廊庙英。妄意羲黄上,千载有深情。
岂无尊中酒,持杯向谁倾。遥怜昆丘凤,朝阳亦孤鸣。
愿言蹑高躅,要不负此生。
露冷月华白,悠悠方寸心。夫君渺何许,怅望碧云深。
萧飒西风起暮愁,无端阴翳掩晴秋。何当放出中天月,重照山河十二州。
生平不见李延平,俛首孳孳亦谩生。每诵斯言多感慨,区区辛苦竟何成。
多病筋骸久痹顽,柴荆终昼掩重关。诗书讵可资耕钓,杖屦元非绝往还。
莫遣浮云蔽白日,尽教秋色对南山。平生愿学程夫子,惭愧春风满座间。
作圣有奇功,谁知在蒙养。宣尼赞周经,妙旨存彖象。
千年紫阳翁,人文再宣朗。工夫益精密,为我重指掌。
迂愚抑何幸,久矣绝群想。果行复育德,服膺未云爽。
兹焉得佳名,悠然惬幽赏。时至一濯缨,无言道心长。
病鹤孤鸣在九皋,虚名多累恐难逃。残阳入谷隐犹见,新月穿云出未高。
江上莼鲈君自适,山中泉石我徒劳。兴来欲驾扁舟去,何处沧波有巨鳌?
绝道丧,今几年,善俗如灰不得然。士知苟禄为得计,偷生忍耻不自怜。
嗟嗟此妇乃尔贤,不本教育由天全。信兹秉彝不可泯,直与天地相后先。
太行西北黄云边,平芜落日生寒烟。高节凛凛谁当传,后人歌我节妇篇。
昆崙一何高,出此无穷河。遥遥何所往,不啻万里多。
一意在朝东,日夕无停波。远游计不早,壮志成蹉跎。
夫君不我顾,郁郁将如何?览物悟物变,端居阅年华。
兴来展遐眺,缓步空山阿。四顾渺尘世,杉柏纷森罗。
吾乐诚何极,忧子独长嗟。眷焉谁晤语,一笑空烟萝。
静中观四子,掩卷慕朱公。所幸斯文在,殊非吾道穷。
众星元拱北,万水自朝东。远意无人会,芳樽谁与同。
馀庆悬知积德深,昭昭神理古犹今。寄言戏綵贤孙子,食息无忘爱日心。
千载传心百世师,周程授受想当时。乾坤万古春风在,空向篷窗事仰思。
杖藜吟绕去还来,收拾春光入酒杯。自是风花要题品,等閒蜂蝶莫相猜。
静中有真趣,非弦亦非琴。耿耿方寸间,千年有遗音。
手植庭下兰,奇香惬幽寻。独处谁晤语?有酒还自斟。
西山蕨薇多,长往夙所钦。尘迹尚淹留,低回愧初心。
不愁饥苦互相侵,念此愆阳与伏阴。饮系经纶须畅饮,斟存燮理要平斟。
舞雩自有春风乐,茅屋难忘魏阙心。杯酒空持讵能醉,商歌聊尔发悲吟。
请登录或注册