求心心未谛,等人人不来。
岩花晓来雨,寂寞为谁开。
法法无差是正修,见闻从此绝漂流。穷心未到忘心处,一聚根尘安得休。
妙体无方具遍知,近邦远利绝毫釐。根尘应念周沙界,坐断毗卢发大机。
信步游梁魏,乘时别少林。长安车马客,无限利名心。
来时无有语,去亦不知闻。此曲谁能和,轰轰出白云。
西别岷峨路五千,幸携瓶锡礼高禅。不材虽见频挥斧,钝足难谙再举鞭。深咸恩光同日月,未能踪迹上林泉。明朝且出山前去,他日重来会有缘。
细思五十三年事,并入初中后夜心。须信刹那通过未,更无毫发作追寻。随消旧业根先断,永绝新殃道已深。此是安身立命处,故吹一曲报知音。
请登录或注册