要满地卑处,常鸣石激时。
手挹龙头蹽龙脊,山耸螺鬟水澄碧。酒酣一笑且掀髯,春日融融浮霁色。
南宗开士共推贤,语默忘机合自然。上国经游云出岫,故山归去鹤冲天。舣舟却指灵溪岸,烹茗还资瀑布泉。宴坐草堂诸念息,只应馀习在诗篇。
着马轻鞍重,随僧皂衲斑。
不须忧暑气,有我便无它。
天晴常网湿,船窄自心宽。
窠花盆是地,巢燕屋为天。
请登录或注册