神风流霆驱偃草,天兵夜下西南道。虎贲长戟来凤州,归峡衔枚疾如扫。
庙谟万里谂诸将,山川曲折图形状。天同鬼授契若符,坐减罘罳虏供帐。
归来论功授节镇,铙鼓殿前歌破阵。
朝游扶桑根,不折拂日枝。莫食楚萍实,掬海见虹霓。
黄鹄别我影,目尽汉水湄。况复衔其子,风露何当归。
飘萧软桂丛,零落紫苔衣。梦魂知尔处,落羽在瑶池。
李筠爱将唯儋圭,美人姓刘筠侍儿。城危抢拨不得力,雨损铅华帐下啼。
拥髻前言马有几,犹说闺中那问此。赤龙从东乘日车,火绕城门内蛇死。
英雄际会风云奔,妇人思报罗裳恩。
紫云楼阁宴流霞,今日凄凉佛子家。残照下山花雾散,万年枝上挂袈裟。
日离海,青曈昽。沃以积水,涵苍穹。神光隐,豹雾空。
气呼吸,为蛇龙。赤云衣,紫霓从。吹白众宿,歌大风。
天吴遁,清海宫。
龙蛇已去荒窟宅,翻藕人人下剑池。岸池藕尽无浮叶,惟有青青榕树枝。
云屯列灶驱貔貅,殿前杀马祭蚩尤。勾陈苍苍太白湿,贼帐梦惊绕营日。
军呼万岁摧太行,华留东抹流电光。重华继尧坐垂拱,并土再驾无葛疆。
象之奔斯,惟迹蹶蹶。鱼丽驾空,云鸟溃。南草浮浮,顺于貔貅。
焚其帑,实弃厥陬。皇风播,平𥊧瞀。星辰起,皆北走。
唐季以来,逆雏来咮。岭海肃清,无留后。于汴献囚,凯歌奏。
樵斧丁丁响翠微,赪肩半脱汗身衣。因来避雨岩前洞,裹得山蜂和蜜归。
夕烟沉,曙烟起。野爨湿茫茫,空竿弄尘水。栟榈倚西南云,生叶团团如车轮。
桑弓蓬矢半刀笔,去者送尽无来人。扪萝恸哭衫袖冷,白首空回扫山影。
吹老单于月一痕,江南知是几黄昏。水仙冷落琼花死,祇有南枝尚返魂。
道人诵经半峰下,洞里山神不敢归。我欲乘风到峰顶,擘翻荷叶作蓑衣。
扬州城门夜塞雪,扬州城中哭明月。堕枝湿云故鬼语,西来阴风无健鹘。
神娥愬空众芳歇,一夕苍苔变华发。宫花窣帘尘掩袜,玉华无因进吴越。
漓漓淮水山央央,谁其死者李与姜。
隔江风雨动诸陵,无主园池草自春。闻说就中谁最泣,女冠犹有旧宫人。
复道垂杨草欲交,武林无树著凌霄。野猿引子移来住,覆尽花枝翡翠巢。
山中道士服朝霞,二十修行别故家。留客一杯清苦蜜,蜂房知是近梅花。
牢落长为客,残年独拥衾。灯分寒夜火,雨过震馀阴。
捣药滋玄发,书符狷黑祲。相看故乡泪,不敢效吴音。
邻之震,震于户。戒登陴,彻守御。神威掩至,不及拒。
沿楚以南,菁茅宿莽。献于王吏,奉厥土。天子有诏,侯西楚。
自南北东,皆我疆。龙旗虎节,拜降王。秦戈巩甲,期韬藏。
冕旒当中,垂衣裳。
请登录或注册