结草为衣类鹤翎,初来一味服黄精。宫莺几处衔花出,犹向山中认得声。
秦淮没日如没鹘,白波摇空湿弦月。舟人倚棹商声发,洞庭脱木如脱发。
寒螀哀啼众芳歇,晨梳青林望吴越。吴歈越吟浪花舞,秋槎湿剑归无所。
愁生酒醒闻山鸡,石镜飞花汗如雨。起招如意击树枝,为君悲歌君泪垂。
北风花糁枝,春风花糁衣。青鸟梦中见,畏来花下飞。
岂是得春迟,因缘别春早。夜湿灞陵苔,半在古驰道。
入瓦雪冥冥,离树香草草。那无返魂术,不忍见春老。
兹夕发清啸,为君楚舞终。西风五陵梦,凉露九霄中。
野逻烟常起,溪流榜不通。天阴无乳兔,林尽见飞鸿。
湿湿云垂发,丸丸树偃弓。剑歌玄武莫,尘语白鸥空。
祇有淮南泪,应沾青桂丛。
石蚝粘窗秋见海,山鸡夜啼弄毛彩。王孙吹笙导夫人,青发凌风素霞在。
雨尘离地白浩浩,河西种星榆树老。海桑童童日出归,衣湿上池洗头草。
刑徒鬼火去飘忽,息妇堆前殡齐发。白烟泪湿樵叟来,拾得慈献陵中发。
青长七尺光照地,发下宛转金钗二。持归薰沐置高堂,包裹恐为神所将。
妻儿朝拜复莫拜,冉冉卧病不得瘥。省知天物厌凡庸,夜送白龙潭水中。
扣头却顾祈免死,永入幽宫伴龙子。
海涛翻空秋草短,白蛇入窠啖雀卵。经年废屋无居人,孕妇夜向船中产。
归来多雨臼生鱼,穴虫祝子满户枢。邻家置屋供官役,买得沂王园令宅。
待得𧔞蚕茧上丝,织成送女去还归。支机本是寒砧石,留取秋深自捣衣。
帝命将臣,誓师于征。伯牙于庭,曰无刘我人。曲阿惟唐,以及豫章。
孽于南国,楚粤是疆。我师孔武,聿禽其王。始怒皋皋,将臣不怿。
曰如上命,即起予疾。弓韬于衣,刃以不血。收其石程,焚其侈淫。
视于丁宁,筈羽不饮。取其镈磬,以献于京。于庙告成,垓埏既平。
罨画溪头敛翠眉,绿杨扶起又低垂。春风尽与花为主,不解庭前百结枝。
上之回,舞干戚。鸣鸾在镳,士饱力。桴鼓轰腾,罕山北。
馀刃恢恢,军容肃穆。王畿主辰,参后服神。继圣伐功,卒扼以偏师,断北狄。
矢菆鸣房,猬集的。质子援绝,亲衔璧。并俗嚬嚬,附于化,以安得。
其屈产,归帝闲。四夷君长,来称藩。籥节夷乐,示子孙。
北府酒,吹湿宫城柳。柳枝著地春垂垂,祇管人间新别离。
离情欲断江水语,女儿连臂歌白纻。淮南神仙来酒坊,甲马猎猎羽林郎。
百年风物烟尘苍,老兵对月犹举觞。青帘泪湿女墙下,曾识行军旧司马。
閒庭生柏影,荇藻交行路。忽忽如有人,起视不见处。
牵牛秋正中,海白夜疑曙。野风吹空巢,波涛在孤树。
上临墉,戈耀日。韎韦指顾,流电疾。罪止其魁,不及卒。
其魁则顽,曰予虢自出。坐于辕门,斧以率归。子往谕,泣股栗。
语中其肝,至毕述。侍不及屏,沮回遹鞠。投于燎,甘所即。
皇仁闵下,焉止跸。貔貅彻灶,归数实。获其棘矢,纳世室。
飞来缥缈立在门,噣衔竹花臆欲言。雄雌来去眼如雾,客已彷佛知其人。
笙箫忽远不知处,知在云窗与绿户。
风生河汉吹鸣珰,桂宫神斧伐远扬。西游真人得奇曲,九门不锁天雨霜。
人间青烟湿尘鞚,药臼嵯峨压天梦。
徂暑黎阳车驾归,扫清氛翳兵更衣。江都朔云车驾出,凯歌消冰供尚食。
都人引领望翠华,征人一月俱还家。
冷却秦灰鬓已翁,紫芝歌罢落花风。若教一出无遗恨,莫入留侯准拟中。
手触残红头懒梳,香随蝴蝶上衣裾。暖风吹睡无言语,又向床头看梦书。
请登录或注册