丹丘无限好山川,叠翠峰峦插暝烟。郊外幽居三岁换,天边明月几回圆。
野堂半隐慵攲枕,健笔题诗思涌泉。小圃剩开桃李径,飞觞同醉待来年。
故园一别四经秋,倦宦东归念昔游。下马邮亭开病目,壁间依旧见银钩。
东归顿觉马蹄轻,伫望天台景色新。遥想故园芳草盛,一番桃李又烘春。
垂老归休荷圣恩,栽花种竹引儿孙。向来豪健风樯勇,老去光阴渴骥奔。
往事不劳空咄咄,素怀犹欲济元元。天台山下柴荆路,白首栖迟学灌园。
胡尘一动隔吾乡,旋向丹丘筑草堂。方效潜鱼游河渚,忽随飞雁到衡阳。
雨馀南陌千峰翠,春日东郊百草香。身在湖湘归未得,梦魂时到旧居傍。
至后光阴争一线,竹轩小阁兽炉新。捲帘剩放冬曦入,暖律浑如洞府春。
秋兰馥郁有幽香,不谓无人不吐芳。最好移根来一室,试纫幽佩意何长。
前麾转綵陈旗红,二纪穷边一梦中。曾拥雕戈思却日,屡乘铁马听嘶风。
谁怜老去三春病,自觉闲来万虑空。满路落花归雁后,勿令书疏不相通。
子房云裔擅英名,位冠枢庭独本兵。每愤中原沦半壁,拟将孤剑斩长鲸。
汉中险阻真堪据,关内安危系此行。勉力功名扶帝业,临风何用怆离情。
古邑吾乡闬,闲居况可嘉。膏腴环百里,市井簇千家。
南郭连山色,东郊接水涯。秋风故军路,纵目赏荷花。
南郊同赋出郊篇,二纪光阴速箭传。祠馆退归乖素志,帅藩承乏愧前贤。
羸驱岂愿留湖外,清梦时惊到海壖。待得秋风归旧隐,黄鸡白酒养衰年。
门外行人困郁蒸,不知萧寺有溪亭。暂铺冰簟闲伸展,一枕清风午梦醒。
金风萧瑟动疏帘,细雨霏微拂画檐。篱菊半开家酿熟,自惭生理胜陶潜。
去岁乘桴暂得闲,忽惊三命促登坛。向来彊健思投笔,老去衰迟懒据鞍。
玉帐梦回烽燧晓,水乡春尽铁衣寒。海山深处幽栖地,为我经营伫挂冠。
溪荪得地恣芬芳,三尺挥空剑刃长。闻道仙人尝采掇,涧边栽植对朝阳。
双莲争秀漾清波,雾卷烟收认两娥。枫落澄江秋欲尽,半池霜倒奈愁何。
心存魏阙岂能忘,揣分非才合退藏。此日燕休难报国,半生艰险忆垂堂。
枕戈每叹身先老,览镜常嗟貌不扬。每今蘧庐聊偃息,会须恢复返吾乡。
咸平岸下分襟日,襄邑亭前把臂时。十载光阴惊一梦,塞尘踏尽鬓如丝。
宦涂忽忽六周星,万事于今一未成。但著青衫趋冉冉,不知华发欲茎茎。
驱驰翻忆林泉卧,顽钝宜归畎亩耕。赖有乡人端契谊,相逢时慰寂寥情。
出处何劳问大钧,如公材哭略铺陈。谈兵玉帐诗书帅,演诰纶闱侍从臣。
万叠名山聊寓目,一方仙宅勿藏身。中原未复须留念,先入夷门渐入秦。
请登录或注册