平时漫心不住。直到愁来没放处。些些离思便缚人,何况人间痴儿女。
闷眼送秋秋不去。无端日日风兼雨。此时不敢盼行人,但得书儿来几度。
晓色笼窗,暗尘萦袖,软风吹送行人。一声长笛,迢递动征轮。
去即匆匆去也,忙回首、烟霭难分。凝眸处,沿堤嫩柳,犹带旧攀痕。
惊心。寻往事,南船北马,常伴残春。把十年好梦,都付吟魂。
莫道江南摇落,天涯路、何处无亲。惟羞被,呢喃燕子,笑我往来频。
见塔知城近,缘山觉树低。田塍或上下,沟水自东西。
鸟道盘牛角,车轮胜马蹄。客心逐路去,浩荡与关齐。
沉沉阴幕罩危城,江上纵横万点荧。人语喧从更定后,市楼高对暮江清。
矶头黄鹤元无语,地上神龟久不灵。万里间关南渡客,独凭孤槛数残星。
万户流离蜀道难,尽劳行李驻江干。关心家国兼疑信,勉拟忧勤学笑欢。
西去菁莪皆俊秀,东来尘土满衣冠。益州千顷今存否,可有蹲鸱许饱看。
九天霹雳日飞鸣,坐阅烟尘了不惊。一语安心当谐笑:著头鸟粪几人经。
故人沧海溪头,飘零诉与重洋鲤。殷勤为道,此身依旧,天涯游子。
往事烟沈,旧痕云閟,年华如水。剩高楼日暮,单寒翠袖,波无际,栏空倚。
碧巘银桃如故,但鸥鹭、乱鱼龙起。风前指点,尽千帆处,佩环凝紫。
蜗角争持,萍踪离合,黯然灯里。祝江山好好,归来绿鬓,话从头事。
壮年奔走尽风尘,养气读书惜此身。纵目待穷天下士,小心还对故园春。
门前桃李阴成树,市里豺狼化作人。宿愿已酬身老矣,更留一剑答群恩。
永夜传邮筒,高吟托响砧。关河千里泪,江海十年心。
剩欲说孤愤,相期惜寸阴。巴渝好山水,身世忘萧森。
当时轻负春归去,回头夜阑花瞑。絮雨挑灯,芳笺写恨,多少悲欢情境。
离愁记省。有苔掩龙文,镜销鸾影。不道而今,梦魂难入四禅定。
微霜渐侵鬓顶。几年留滞里,宽尽衣领。榴火烧红,蒲尊献绿,又是一番风景。
家山路永。甚酒奠泉台,香焚土鼎。剩有琼枝,尚蓬蓬耐冷。
梦里惊秋,醒来记恨。心中有话无人问。世间常是不由人,算来此事原无分。
几载光阴,千行书信。赚伊多少无端闷。不将锦字写离愁,怕读了秋心更甚。
一老岿然镇此州,坐驱风物入冥搜。平担家国同群动,暂憩林泉写百忧。
已向青衣传胜业,正凭赤手挽神州。宗风圣学双龙合,直觅心源最上头。
旧侣留人,青山挂眼,匆匆一番来去。韶光随处好,最无奈、隔宵风雨。
中流呼渡。有击楫心期,凌波姿趣。横塘路。板桥冲坏,乱杨低舞。
问取罨画楼台,自放翁归后,是谁为主。三年留滞处,伴鱼鸟、盈盈还语。
流光如许。尽中酒情怀,伤离意绪。愁无数。冷云遮断,几行烟缕。
午夜雷声走百輧,程郎歌调正空城。无端呜咽卢沟水,冲断霓裳法曲声。
休教误妾一春闲。杏已残。柳将绵。只有东风一剪尚轻寒。
吹向梦中浑不觉,正一地,长飞去,云那边。
那边那边路几千。山也艰。水也难。怕也怕也,怕盈盈、还遇遮拦。
惊破一场春梦更阑珊。此际闲愁何处也,人独立,小庭院,乱花前。
中年秋气日骎骎,强拟披猖学壮心。万念周旋直到曙,百无聊赖不成吟。
窥窗魑魅攀书幔,映壁龙蛇上酒襟。都入瞢腾催倦眼,一城如海夜深沉。
一年作一日,一日四分钟。纵使天天见着面,应难叙别悰。
割裂银潢水,驱来乌鹊风。千秋万古永相逢,不必怕天公。
爱情我说如宗教,要与劳生定此心。莫向西方重觅佛,石榴裙下法云深。
华发黄金两暗消,故人濯锦喜招邀。池鱼犹许成三聚,煦沫相存更几遭。
剑外乌蛮传檄定,坐中白堕称情浇。蜀弦未敢传愁意,接席何人按六么。
百年乔木去堂堂,故里空馀甲第长。谁分仓皇戎马里,弦歌今日竟成乡。
请登录或注册