自别逋仙梦已孤,横斜栏外倩谁扶。春风无力低笼纸,一幅楼东晚睡图。
扶持冷梦属林逋,春去孤山一醒乎。鹤自天涯人自老,可怜无夜不西湖。
十二雕栏属曲扶,珊珊梦入小山孤。金铃声动霜禽下,春到罗浮醒到无。
米粽争缠续命丝,斗舟旧事忆潮儿。人家邀福心偏胜,蒲艾青苍插满篱。
梅梢红已上朝暾,冷意无多几点存。泥印渐消鸿爪迹,花铺尚现马蹄痕。
寻诗浅踏人双屐,访友迟归酒一樽。三尺立穿师未醒,儿时光景忆程门。
几番打扫仗园丁,静把莺声仔细听。十里芰荷香暗度,一楼风月酒初醒。
不教花信三春漏,恰对山光半角青。入夜有人閒倚久,笑看团扇扑流萤。
万叠山峦蘸碧空,身前身后感何穷。几条白骨成灰易,一领青衫洒泪同。
昔日视师生亦壮,他时入地鬼之雄。蓬蒿半亩逍遥境,留待修文宅此中。
是处佳城葬汝真,葬侬何处转伤神。一锄未了三春梦,七尺仍留百岁身。
即有高碑休堕泪,断无疑冢去欺人。买山不作生时计,芳草斜阳结净因。
鸡黍田庐惠屡叨,仙栖独惜未曾过。生前户牖绸缪早,劫后河山涕泪多。
不待盖棺方定论,敢同临穴一高歌。此诗情比延陵重,空向孤坟剑自摩。
茅舍如鳞别有村,扶藜人立夕阳墩。鲸波渐荡舟能小,蜃市初开雾又屯。
生计不妨耕钓托,画图谁辨海山昏。得鱼合唤邻翁饮,壶酒寒篝仔细论。
万叶阴成绿满梢,日长昼永线针抛。藕丝试雪看泥拔,环佩鸣风和竹敲。
愠解焦琴歌曲熟,凉招团扇爱恩包。无端妒煞鸳鸯处,梦稳荷池颈刎交。
前村残月尚朦胧,路入茶田第几重。叶露香黏纤指腻,花风凉袭小鬟松。
短歌相答莺喉软,嫩色才抽雀舌浓。采得盈筐好归去,莫教野蝶尾行踪。
削壁危岩日已欹,岚光五采现离奇。即多邃境猿能到,剩有迂途马不知。
人爱晚晴山外绮,天开妙景画中诗。何时拄杖登高处,眼底云烟一幅披。
苑里妇,一何工,不事蚕桑废女红。十指纤纤日作苦,得资藉以奉姑翁。
食不知味梦不酣,人重生女不生男。生男管向浮梁去,生女朝朝奉旨甘。
今日不完明日织,明日不完继以夕。君不见,千条万缕起花纹,组成费尽美人力。
食福年终是尾牙,盛筵今日请头家。可怜索债从兹急,安得台高好避他。
月到中秋分外殊,尝新有饼美于酴。良宵忙煞痴儿女,牧豕槽边问椅姑。
记得花前与酒前,小凭每值晚凉天。低扶有影春如梦,独倚无人日似年。
十二雕成看屈曲,三千围住尽婵娟。等閒且把诗童唤,待汝新茶雨后煎。
莫将时事日关怀,伏枕呻吟卧小斋。客里一身真类叶,病馀双脚已成柴。
杜陵落拓诗心壮,阮籍猖狂酒兴佳。最是愁人听未得,残梧风扫点秋阶。
咫尺桃源又有津,桑麻鸡犬自成春。微名冷比残宵梦,故友来如隔世人。
久累刘伶惟酒债,暂随元亮作閒身。耽吟于事虽无补,聊洗胸中几斛尘。
墓门拱木尚生存,奇事奇人两足论。白发无情催老境,青山有约葬诗魂。
题碑主客何妨赘,同穴夫妻更见恩。重九既过来独后,可怜辜负此吟樽。
纷纷牲醴闹头牙,膜拜香烧福德爷。农祝丰年商利市,醉人扶过比邻家。
招招舟子咏邛须,更好溪山入画图。野渡人来天未黑,绿杨马系日将晡。
一篙乱石流偏急,十里飞沙路已殊。有客欲归归不得,晚鸦空向隔村呼。
数遍铜壶漏半欹,嘐嘐底事报偏迟。闺人好梦三更勖,壮士雄心一剑知。
秋草野桥霜印外,晓风茅店月斜时。老夫封事明朝急,听汝连番嘱侍儿。
高寮极目好烟波,昔日登临壮若何。一粟苍茫天地小,万声飞射弩弓多。
北来浪影双行雁,东拥山痕数点螺。观海馀閒时散步,无边风日晒渔蓑。
请登录或注册