每话归田倍怆神,转头谁认旧巢痕。可怜八里桥边水,难返三生石上魂。
炎洲多珍禽,自呼孔与鸾。朝栖珊瑚枝,夕宿芙蓉田。
文采颇自矜,矫矫振华翰。汉使重珍奇,罗网来重峦。
饮以琼池水,翼以白玉栏。禁林任止宿,所食皆琅玕。
饮啄岂不时,引吭常悲酸。遗雏在故山,欲往道里艰。
君莫笑鹪鹩,一枝乃自安。
中允文章健笔扛,出关无计敢从降。新愁应继庾开府,老泪曾悲张曲江。
阙下新词谁第一,河中名士古无双。平生别有伤心处,几按岐王乐府腔。
彭泽高风许独攀,清姿落落绝人寰。月中杨柳词人去,雪后梅花野客閒。
归梦应栖桐柏观,羁魂终绕鹿门山。若教明主非相弃,床下何因复放还。
我有照乘珠,生长薄海曲。孕月含清辉,光照鲛人屋。
一朝逢越贾,采摘出幽壑。献入明光宫,藉以文梓椟。
金缸同不夜,符采烂华幄。实至名必归,何必虑鱼目。
好诗如佳人,嫣然媚幽独。铅华屏不御,葆此无瑕玉。
巧笑流瑳那,蛾眉腾曼绿。一顾失倾城,何必炫奇服。
又如闻好鸟,应节喧百族。引吭扬天和,喁于叶弦乐。
春花仓庚歌,夜月杜鹃哭。微物讵有知,听者感衷曲。
始知心之声,不在斗繁缛。笑啼根至性,风萧任枨触。
勿使天籁乖,要令老妪觉。神充貌自腴,至味乃蕴蓄。
自从齐梁来,藻缋眩凡目。土木饰金貂,珷玞荐文椟。
旁观岂不好,所苦真意斫。兰苕集翡翠,无由起遐瞩。
嗟余少耽吟,月露困雕琢。牢笼及光景,镂刻到草木。
迩来喜平淡,绮语久阁束。悲欢不自禁,涉笔或累辐。
色黜剪彩艳,声异叩缶俗。妇人职中馈,岂事勤著录。
讵知风人志,性灵藉陶淑。发情止礼义,本自三百牍。
至音谐宫商,六义有正鹄。吾言或非迂,试取反覆读。
楚水燕山忆旧时,廿年踪迹总相随。今朝独返蘋洲棹,冷月寒镫照鬓丝。
辛苦鸡窗问字年,此行好著祖生鞭。化鲲正厉培风翼,射隼看鸣破的弦。
良玉试烧三日火,元珠怕落九层渊。传经家世扶阳重,厚望须教慰夜泉。
无官赢得一身轻,转为编摩病骨撑。寡过年方逾大衍,雠经人欲老更生。
报恩心重忘疲马,招隐身留未烬檠。珍重年年说长健,好期相伴斸黄精。
金虎宫邻事可怜,漫疑鹑首赐钧天。终令六国还三户,空使诸生笑九泉。
车载韫辌山有鬼,舟行缥缈海无仙。伤心万里长城在,依旧扶苏伏剑年。
芳葩熙春阳,零叶凛秋辰。商飙歘以来,绿叶成枯薪。
芬华既云逝,淡泊全其真。直干凌严霜,根荄肇先春。
敷愉安足恃,葆璞完吾淳。孤生各有志,岂惟松柏贞。
莫嗟风霜惨,中有大造仁。
野径苔侵户,闲阶月到廊。欣逢禾黍日,为制薜萝裳。
雨霁千林碧,霜清一叶黄。兴来吟抱膝,未肯让羲皇。
廿年旅梦系京华,此日重看北地花。每历旧游疑隔世,暂休征旆当还家。
安心莫问门如水,容膝何嫌室似蜗。剧喜青藜光彻夜,八驺人漫说官衙。
岧峣屼峍峙神州,万壑风云在下头。海外天光明野马,寰中人影动蜉蝣。
金银气涌楼台壮,琴筑声寒草木秋。欲拂穹碑问秦汉,苔封恐自有熊留。
在家为客莫言勤,此去方知是主人。百岁毁誉关阿母,一时贤否定诸亲。
金萱昼永储甘旨,玉笋官清课米薪。傥辍馀閒吟谢絮,锦囊应寄济川滨。
请登录或注册