不辞跋涉恨崎呕,如此飘飘一丈夫。新雨惊秋鸣草树,行人随雁落江湖。
岁年宁向长途老,天地何堪一室拘。几世中原今复合,更陪九石作鹏图。
千里酸风,茂陵客、咸阳古道。宫门夜、马嘶无迹,东关云晓。
牵上魏车将汉月,忆君清泪知多少。怅土花、三十六宫墙,秋风袅。
浥露兰,啼痕绕。画阑桂,雕香早。便天还知道,和天也老。
独出携盘谁送客,刘郎陵上烟迷草。悄渭城、已远月荒凉,波声小。
雨萧萧、春寒欲暮。杜鹃声转□□。东风与汝何恩怨,强管人间去住。
行且去。漫憔悴十年,愁得身成树。青青故宇。看浩荡灵修,徘徊落日,不乐复何故。
曾听处。少日京华行路。青灯梦断无语。风林飒飒鸡声乱,摇落壮心如土。
今又古。任啼到天明,清血流红雨。人生几许。且赢得刘郎,看花眼惯,懒复赋前度。
请登录或注册