山庐好,夜夜听虫忙。织布居先经布后,发声始短继声长。
肇锡合名娘。
山庐好,物竞我无争。野外时看鹰振翮,檐前常见鹊梳翎。
各有疾徐情。
一榻支离,恹恹睡梦无凭据。不成情绪。听遍黄梅雨。
除却呻吟,没个商量处。烟痕语。纱窗暝处。恐与魂飞去。
山庐好,物各养其天。池面曝晴鱼入定,枝头避暑鸟参禅。
莲叶正田田。
山庐好,长日渐如年。采取蔷薇花作露,晒将苜蓿草生烟。
打麦趁晴天。
山庐好,亭榭起湖滨。屋外有堤环四面,门前列石坐千人。
幽敞十分春。
多少香车衔着尾。得得蹄声,更间呜呜汽。沉沉飞花吹落地。
因风倒卷缤纷起。
一路花香香不已。花底春浓,花外人儿腻。鬓影钗光连十里。
桃源却在红尘里。
欢会今年三度。被嫦娥妒。妒他乌鹊屡填桥。把人撩。
新凉天气似春宵。见惯不相饶。故试郎情深浅。半嗔娇。
零香犹馥。正阑珊别意,还住芳躅。幽梦凄清,寒雨黄昏,肯被东风吹逐。
孤心却恨春无赖,岂愿游蜂往复。故宁甘、憔悴姿容,品耐横空寒玉。
他竟无人爱惜,万葩齐取媚,韶华纷触。独有斜阳,如怨如痴,照向篱边巷曲。
杜鹃原是消魂鸟,惟冷对、余花痛哭。剩南枝、月苦烟荒,彷佛傲霜秋菊。
亦是沧桑艳,梦影南朝,钤出朱文细。一捻红牙,恍睹倾城佳丽。
问旧事、风月秦淮,证古佛、庄严妙契。难重理。桃花扇底,梅村诗里。
些儿怀袖香温腻。把芳名,镇粉奁玉几。三百年来,浮沉流落何地。
认当是、纤手曾亲,到此日、寸痕谁记。偏遇得,佳士袁丝能喜。
多情燕子真痴绝。凭他做就鸳鸯结。决策净胡尘。相看面目真。
丹青曾巧逗。双捣巫山岫。一样艳如花。桃红一点差。
破碎河山,叹一缕、残魂欲歇。谁肯信、书生报国,竟成义烈。
慷慨悲歌江海水,寂寥夜哭沧桑月。抚须眉、搔首看天狼,同仇切。
报仇志,酸如雪。华夷界,安能灭。但春秋抱住,完全无缺。
臣节苦尝熊鬼胆,觉旌红染黄炎血。问何时、扫荡犬羊群,还京阙。
山庐好,俯仰味醰醰。水际白鸥飞上下,梁间紫燕话呢喃。
人向静中参。
大好江山。斜阳外,鸣蛩如诉寒烟。雁来时候,犹剩几树寒蝉。
遥想有人频侧耳,无言悄立晚凉天。蓦凄然。谁将此景,移汝灯前。
我亦悲秋能赋,把年年旧稿,写上蛮笺。读向临风,此中多少缠绵。
化作商声万叠,应飞绕、高梧疏柳边。君听取,怕萧萧瑟瑟,瘦了吟肩。
一袅腰支似怯生。闲庭草地不沾尘。玉衡系住几多春。
仿佛秋千场上见,平分莺燕掌中轻。这般时候那般人。
略费商量相缱绻,频挑纤指轻轻。嫩涂学句太痴生。
湖波看动荡,赢得墨欹倾。
小叠吟笺携手坐,青山红袖多情。高歌低唱两分明。
移舟杨柳下,双桨复双声。
山庐好,生意盎然长。鸡抚群雏争护母,猫生一子宛如娘。
物类亦慈祥。
唤起秣陵秋,响遏行云度。清脆莺声沥耳圆,一串珠喉吐。
檀板左轻敲,右击冬冬鼓。振得全神顾盼时,皓腕频频露。
细雨湿林隈。冻滑莓苔。啁啾翠羽去还来。可是栖从疏影里,借问曾开。
百树手亲栽。岁岁安排。今朝准备把花催。带水拖泥行不得,空约探梅。
山庐好,得似古人无。虽逊南阳桑百本,却超彭泽柳千株。
多少不妨殊。
请登录或注册