端月温风至,圆丘瑞雾多。开坛洽百礼,伏枕想登歌。
日月春旂闪,雷霆昼辇过。年年觐上帝,只为乞民和。
蒲生何离离,过时采者稀。莫言采者殊,盛衰自有时。
昔与君相见,不谓行当变。谗言使交流,水清石自见。
孔雀东南飞,十步一徘徊。罗鸗羽翼短,安可作雄雌。
今日乐相乐,饮酒行六博。蒲生枝叶多,中心亦不恶。
午门朝遂罢,西殿临真哀。泪满乾坤暮,日黄风雨来。
虎贲犹宿卫,龙驭几时回。莫测皇天意,中崩帝业摧。
大训文华践,英谋武范遗。先朝无顾命,大渐问班师。
上食金舆备,移宫素幔垂。向来激切疏,优渥小臣知。
石门雨断桥,途阻虎溪遥。仄想远公室,秋莲应尽飘。
愁猿吟雾里,落叶重林腰。更有天池望,岩岩向碧霄。
昔临围西内,悲风入紫冥。今来松柏望,夕日泰陵青。
殿起云烟入,龙游剑玺扃。万国今多难,孤臣涕倍零。
不睹空王宇,谁兴浩劫心。散花疑白象,布地果黄金。
水雾飞梁洒,夕阳迥殿阴。独嗤簪绂客,游赏托云林。
人日过仙院,春霞缈缈分。碧回瑶泽草,红绽蕊宫云。
独处依松树,清斋对鹤群。桃源知并入,惆怅不逢君。
斋居新宴合,桂里戟门开。雁趁龙旌到,蛩喧羯鼓催。
松筠分曙色,剑佩接行杯。日上云霞散,骖驔羽骑回。
乱山上云气,孤客发西岑。徒瞻北湖寺,其如东路心。
岭猿愁瞑雨,岩鸟下空阴。回首太行麓,萧萧松橡林。
庙古傍湖偏,春行更可怜。楚城芳草遍,红日此堂悬。
榻想陈公后,时悲孝献前。亦知遗像误,瞻拜泪油然。
袁州山在城,韩庙倚山清。冕服前朝貌,文章百代名。
石苔犹马路,春竹自莺声。立望潮阳近,翻翻海气征。
浮江晴放舸,挂席晓须风。日倒明波底,天平落镜中。
开窗问赤壁,捩柁失吴宫。万古滔滔意,浔阳更向东。
请登录或注册