藻鉴高双眼,刀圭活万人。多材能济世,行橐自生春。
谈笑诸侯客,鉼盂释氏身。识真今已少,谁信混光尘。
堂堂江夏士,意气复谁如。一笑囷倾粟,长歌客有鱼。
高名传异域,晚节在吾庐。旧接清欢极,秋风祖輤车。
白石丛丛屋上山,泉声一道碧云间。十分如练月同色,万古不痕天照颜。
静夜竹斋知雨意,清秋茶鼎共僧閒。甘寒可濯功名念,公子青袍鬓未斑。
旧游陈与阮,不见独成吟。无复此联璧,为谁重鼓琴。
朔方文字老,南国酒杯深。今日风流远,令人恨满襟。
六辔如琴仕路春,司存计省政方新。圣朝化洽关雎盛,史笔芳联汉吏循。
伯仲埙篪闻上国,衣冠阀阅擅全闽。此时长画劳筹算,万一皇家忆荩臣。
万里黄金台上客,白云回首故山深。庭闱岁月催华发,包笠秋风折寸心。
百福起居申定省,三年音信问浮沉。不从客路看明月,身在青青桑梓阴。
落日见山色,小楼初罢书。晚凉成独立,幽兴在高居。
皓月僧钟远,微云鹤树疏。极怜登眺好,诗律近何如。
墙阴数丛玉,笔底有清风。留赠非无意,相期迥与同。
岁寒犹特立,心事一玲珑。何以酬知己,猗猗在眼中。
家声礼乐古延陵,立政临民自有经。父老数州争说尹,蛮夷一节旧瞻星。
鄞江路接黄泉迥,锦里春回玉树青。归与淑人同穴好,老成何处见仪刑。
君居高树下,六月得清风。世事不复问,心期谁与同。
日长泉自汲,邻曲径才通。爱我重留话,深秋月满空。
壮岁不自食,有怀成著书。从来生计拙,天意果何如。
树近秋声早,苔深辙迹疏。知音人岂少,顾已愧空虚。
不知经此乱,犹及见吾亲。归去嗟无路,淹留愧有身。
孤城闭白日,四野起黄尘。我里今何似,区区欲问人。
长松短草秋风早,野寺寥寥古意存。老我独来呼圣佛,传家犹喜见玄孙。
门前日落东湖绿,舍北云寒古岳尊。坐爱清游归未得,多情煮茗荐盘飧。
卖药全高节,勤家有令妻。相从就窀穸,不自试刀圭。
后福延苗裔,平生绝町畦。江侯五色笔,空复照黄泥。
嫠居三十载,将母育孤儿。之子有如此,他人谁过之。
素尘生晓镜,凉月入秋帷。贞节磨千古,茫茫独尔思。
故国咸淳老,馀生济世心。药能全万命,家自致千金。
杯酒清谭足,华堂戏綵深。一朝成古昔,埋玉上乡岑。
何处人间清意多,疏松白石散岩阿。道人汲水煮新茗,念我攀云到碧萝。
泉谷夕阴留杖屦,林庐秋色入婆娑。野猿声断青天外,便欲临风一浩歌。
帝里归来日,胸怀尚昔年。人材今可数,公子独无前。
大旆光南寺,清唫到暝烟。功名方鼎鼎,未许傍云眠。
世故占星变,吾生共月孤。此时无梦寐,长恐涉艰虞。
山色宜茅屋,松花落饭盂。素心将独往,及早谢人徒。
幽明分伉俪,期月废游歌。畴昔期偕老,于今奈若何。
春魂来梦寐,秋序感蹉跎。一击庄生缶,忧端未觉多。
请登录或注册