守岁西清第,幽怀且自宽。极惭公子意,须尽老夫欢。
明日王春始,疏星子夜阑。殷勤一杯酒,到手莫辞乾。
汎汎江湖上,悠悠宇宙中。一身常有患,万化本无穷。
已觉丹砂妄,唯应白发公。沧浪还可濯,闲伴钓鱼翁。
地蟠吴会尽,天与海门通。雨洗秦山碧,霜侵越树红。
居人分绝岛,飞鸟度寒空。极目情何限,翻如入剡中。
乱云交霮䨴,孤石疏岧峣。地识金仙隐,岩看玉女朝。
香炉贫秀色,太华并高标。恐有峨眉雪,千秋尚未销。
出门仍苦雨,岂复辨朝曛。白日不照地,青山都入云。
江沤元自湿,杜宇岂堪闻。喜有张公子,相过共校文。
石润冬犹热,江潭晚乍晴。楼台消蜃气,鼓吹入蛙声。
且伴双鸥逸,何须驷马荣。交游今总绝,酌酒任吾生。
不待秋风起,匆匆归石门。宦游情已薄,婚嫁愿犹存。
竹所须开径,花时独灌园。比邻共来往,适应倒芳樽。
野王读书处,一曲锁风烟。客记萧梁日,僧谈石晋年。
黄金曾布地,沧海复成田。遗构丹青落,回头一惘然。
南行入横港,茅屋带林丘。落日犹斜照,寒潮忽倒流。
牛羊平野散,鹅鸭小溪浮。喜见平生友,篱边一系舟。
回首蓬莱阁,东西两眺高。参天秦望树,动地浙江涛。
事往登临倦,时危战伐劳。应无旧邻里,夏雨尽蓬蒿。
为客长如醉,听诗忽已醒。共餐香积饭,更舍劫初铃。
扫榻还堪卧,呼舟约再经。黑龙休易点,破壁起雷霆。
为客云间久,深怀父老情。江山元壮丽,城郭又清明。
传烛初分火,吹箫竞卖饧。重携一樽酒,花下试因倾。
岁月悲游子,风尘老腐儒。兵交连北冀,客隐向东吴。
草白秦皇道,天清陆瑁湖。昔时游乐处,抚事一长吁。
彷佛东柯谷,云间鸡犬声。梳头忘日晏,濯足爱江清。
草径须频扫,茅堂苦未营。携壶惭父老,亦足慰吾情。
兰亭脩禊处,爱尔好林泉。闭户不曾出,读书浑少眠。
青山秋气蚤,绿树午阴圆。何日期相过,西陵一问船。
洗药源头路,通人有石门。水涵青壁静,云与紫崖奔。
鼓翼朝飞鸟,连肱夜饮猿。仙翁今不见,濯足弄潺湲。
请登录或注册