晚香迎九日,秋色胜三春。惊座非无客,倾城况有人。
且听歌白苧,莫惜岸乌巾。更觉清狂甚,不知谁主宾。
稚圭蛙两部,日夜成笙歌。四月雨声恶,两山秋气多。
青苔生客舍,白水落官河。怅望九龙客,扁舟难重过。
鸡声催客起,一枕梦初醒。日射千山赤,天垂四野青。
芙蓉元自好,蒲柳已先零。海上兵戈后,夷歌不思听。
葭菼连云暗,菱荷逐水漂。青林千曲转,黄浦一支遥。
贾客晨冲雾,舟人夜听潮。何时免行后,黄发老渔樵。
月斜窗户白,不寝夜何长。避乱多空室,偷生且异方。
安巢无燕雀,竞肉有豺狼。脉脉如葵藿,倾心待太阳。
衣冠且从俗,犹有晋风流。我爱陶贞白,人称马少游。
蜂房寒未割,鸡栅暖宜修。不必论三仕,何如号四休。
浪迹依刘表,忘形见陆生。山中酿酒熟,雪后具舟迎。
好学来诸子,论诗过二更。穷愁一披写,杯尽更须倾。
舟行入淮泗,初上广文官。地接中州近,天连大野宽。
清时先俎豆,异俗尽衣冠。暂别蓬莱阙,无惭苜蓿盘。
猿父识𤠔性,身与群猿居。应同支遁马,岂赋狙公狙。
共息贝多树,时分香积厨。黑衣今不至,长啸意何如。
水阔三江地,山空十月时。寒花禁露变,独树爱风攲。
老大将何事,漂沦幸托兹。不忘忧国意,展转复成诗。
三日淮南雪,乌薪价重银。色疑成鹁鸽,形肖刻麒麟。
夜照清虚室,春扶老病身。煮茶留好客,未觉孟郊贫。
思君不得见,起坐若为情。丧乱长南北,交游半死生。
家书春未达,堠火夜偏惊。何日联床语,西窗听雨声。
野旷夫无际,山青雨乍晴。路从鳌背上,人踏凤毛行。
谡谡松风细,辉辉竹日明。浩歌犹未已,新曲和流莺。
山僧住上方,高处更苍苍。不雨云烟湿,长春草木香。
削成看小朵,幽绝拟空桑。谩识跏趺处,白猿今亦亡。
不见春归路,倦登江上楼。五更愁听雨,三月惨如秋。
寂寂紫含笑,嘤嘤黄栗留。无心自相恼,岂识老夫忧。
我爱南州士,风流今尚存。读书通鲁史,卖药向吴门。
拟乞丹砂裹,同倾绿酒樽。茯苓应己长,夜雨斸松根。
最爱刘公干,同为太学师。班联金马客,兴在玉台诗。
地阔双鱼断,天空一雁驰。惟看千里月,夜夜独相思。
绝境疑无路,平川不起涛。天光兼水阔,山势敌秋高。
葛令惟求药,秦人自种桃。云霞如有意,他日待吾曹。
请登录或注册