偶逐征鸿过邺城,谯楼鼓角晚连营。雨垂魏武分香泪,水涌周文演易声。
林虑山高秋霭湿,汤阴里近夜灯明。谁人得似韩忠献,乡社犹誇昼锦荣。
青草风吹毒雾腥,交州何在海溟溟。牂牁已恨天涯远,又过牂牁二十程。
淮水东流古宿迁,荒郊千里绝人烟。征衣不脱夜无寐,舟在西风乱荻边。
昔日珠楼拥翠钿,女墙犹在草芊芊。东风第六桥边柳,不见黄鹂见杜鹃。
下山如井上如梯,乱石嵯岈割马蹄。正是行人行不得,鹧鸪更在隔林啼。
数点寒峰拥翠岚,丛台落日见漳南。火枯襄子残铜斗,土蚀平原旧玉簪。
宫闭沙丘空有雀,兵吞函谷已如蚕。回仙逆旅今存否,世上黄粱梦正酣。
钲鼓连天战血红,存亡只寄寸冰中。凭谁剪取鳞鳞碧,画作云台第一功。
金碧楼台护紫霞,一尘不到小窗纱。老僧倚杖对疏竹,童子抱琴眠落花。
风起乱飞千万蝶,日斜閒啄两三鸦。自知不是名缰客,消得曹溪一滴茶。
共拥旄幢度百蛮,今朝忽过皖公山。幸承乙夜君王问,更喜丁年奉使还。
旧梦未迷天禄阁,新愁犹忆鬼门关。尘缨笑濯沧浪水,少伴沙鸥半日閒。
俯察人情仰宪天,素王心事策三篇。大夫不向江都死,换尽炎刘四百年。
晋家曲沃旧池台,无数行人去又来。可惜石桥三百尺,只留驴迹印青苔。
百年礼乐卯金刀,忍把鸿名冠伪朝。树上一声休也曲,路人犹自怨鸱枭。
天开地辟帝王州,河朔风云拱上游。雕影远盘青海月,雁声斜送黑山秋。
龙冈势绕三千陌,月殿香飘十二楼。莫笑青衫穷太史,御炉曾见衮龙浮。
牛斗槎边小客星,北溟万里渡南溟。三生带得烟波福,又泛潇湘过洞庭。
老母越南垂白发,病妻燕北寄黄昏。瘴烟蛮雨交州客,三处相思一梦魂。
义利从来界限殊,大夫一语破昏愚。平生最笑秋风客,只爱黄金灶鬼书。
辽宋兵戈事已休,昔年曾此割神州。一衣带水残阳外,犹有人言是白沟。
山形夭矫苍精剑,日影曈昽紫磨丹。度尽世人人不识,午烟起处是邯郸。
百万貔貅拥御闲,滦江如带绿回环。势超大地山河上,人在中天日月间。
金阙觚棱龙虎气,玉阶阊阖鹭鸳班。微臣亦有河汾策,愿叩刚风上帝关。
词华一代日星尊,茶臼村童俨尚存。山左竟令驱厉鬼,庭中已悔乞天孙。
善和里隔生前泪,文惠祠封死后魂。欲奠荔蕉不知处,满池榕叶拥朱门。
请登录或注册