监州遗爱地,御史读书堂。弦诵犹怀鲁,田园独在光。
白茅编野屋,翠竹被溪梁。欲赋淮南隐,知君意不忘。
廿四岩前客,能忘贺监居。乖龙嗔草檄,古象泣遗书。
把袂风尘表,近公冰雪如。时来青琐闼,晚节要蘧庐。
柴荆马粪间,蛛网动相关。阁老因移疾,鲰生赖订顽。
雨凉新竹健,沙僻睡凫閒。如许清秋意,扁舟犹忍还。
问讯扬雄宅,深居在竹西。风林宜月影,春日听莺啼。
东老应同乐,南邻忆旧题。东风又花草,相与友幽栖。
凿涧盛春雨,新流绕舍前。何当留太白,相与学思玄。
碧洞无人扫,丹梯有路缘。催诗苦云迫,莫笑竦鸢肩。
何年种松子,此地听松声。涛响风还作,山空夜自明。
一瓢嫌物累,九奏感时清。得似苍髯叟,长依白玉生。
邻近方隅洞,良常别有天。草堂朝看雨,药圃夜舂泉。
邈矣卢鸿乙,奇哉鲁仲连。君看遗世者,若个是神仙。
推枕蘧然觉,高斋人迹稀。卷帘芳草短,看雨杏花肥。
薄暮寒仍在,中林愿稍违。一迁随谷鸟,乔木是耶非。
故人往往天禄阁,我尝梦见燃青藜。重帘月落秋燕往,九衢尘动朝鸡啼。
能传米芾书画学,稍忆卢鸿林鹤栖。繇来避世向金马,讽谏得君宁滑稽。
一编上有东坊字,惭愧诗中见大巫。直想瘦生如饭颗,竟从痒处得麻姑。
咸池水浅孤黄鹄,空谷天寒病白驹。拟共风流接尊酒,秪愁尘土没双凫。
丹楼百尺倚云霄,有客怀仙兴独高。腰下苍精缠宝气,眉间脉理卷金毛。
拟招薛子青田鹤,与钓任公碧海鳌。幸自苍顽同木石,思君一夕梦劳劳。
绝涧多灵石,中开小洞房。醉醒依竹素,晴雨看梅黄。
树暗莺声涩,岩虚水韵长。未能超贾马,自足上羲皇。
喧寂一尘隔,湖滨出宝坊。荷阴分补衲,水气杂烧香。
书勘乌皮几,茵敷白𣱃床。从来已公屋,诗客许徜徉。
山世行藏本不羁,江东节序片帆随。三朝犹是嘉平腊,一集又题丁卯诗。
赤石青林含古色,白沙翠竹照清漪。春风浩荡鸥波兴,终要南山雾豹姿。
请登录或注册