绝境红尘远,高居白日长。僻宜人不到,静与世相忘。
宇阔星辰大,山虚水石凉。翠屏天外立,秋气晚苍苍。
紫云当七夕,织女度银河。绝顶瞻星近,浮空见月多。
仙家还杼轴,人世自干戈。抱拙何烦问,临风一浩歌。
仙岩溪上叶山人,手佩青囊太古文。北极池从林邑下,南条山到蜀江分。
寻源屡识蛟龙宅,探穴长随虎豹群。更约秋风清霁日,与君高踏万重云。
一宿南山顶,仙凡此地分。河明疑有浪,天近更无云。
月色初秋见,泉声彻夜闻。红尘飞不到,甘与鹿为群。
玉殿垂衣俪典坟,矞云承泽浃乾坤。归馀不数秦终闰,纪历重瞻汉后元。
万里耕桑环海域,一溪渔钓老烟村。愿闻龚鲁为州邑,亦欲承风造羡门。
城郭心何补,烟霞迹未疏。抱琴多胜地,得酒即吾庐。
夜候丹砂火,春寻石室书。夤缘到幽绝,高士亦巢居。
西坝津头望海涛,扬波捲雨日滔滔。一江风起晚潮上,半夜舟行山月高。
葭菼连空迷雪舫,鱼龙吹浪湿宫袍。乾坤不碍身如叶,我亦螟蛉笑二豪。
山翁留客住,自说乐馀年。日养分男舍,春耕税主田。
雨泥朝过鹿,山木夜啼鹃。鸡黍烦相劳,桃花出钓船。
开基凌绝顶,居与鹿为群。一径落红叶,万山生白云。
石梁秋藓合,茶灶午泉分。此地多苓术,长应侣隐君。
溪上收残雨,沙边水落新。扫苔留坐石,投饵得游鳞。
客至初篘酒,僮归旋析薪。住山元不恶,物色莫相亲。
川上桃花坞,春风十里程。遥遥青嶂合,隐隐白云生。
草阁遮难觅,芝田润可耕。从龙当作雨,肤寸起天行。
种竹沧波上,春深长万竿。晴琴依水润,夏簟入林寒。
渭亩夸千户,河菑颂百官。主人持劲节,留待雪霜看。
才闻征旆入三神,又瞩归鞯过七闽。仙籍九天承雨露,使华千里动星辰。
江间木落云帆冷,雨后梅开水驿春。亦欲登楼乘夜月,几时来食汉江鳞。
平野荒荒雉堞低,一峰阑槛与云齐。斗牛三尺龙光照,城郭千年鹤爪题。
白雨来时江水北,青山尽处夕阳西。古来亦有凭高客,树影苍凉绕大堤。
故人耕隐处,一壑乐馀閒。绕舍流春水,当门出晓山。
课童归雨外,留客住云间。尚恐违温凊,城中日往还。
九日南州尚滞留,高风寒雁独登楼。自怜白发难为客,欲买黄花只负秋。
南国美人鹦鹉赋,北庭公子骕骦裘。不愁大地风霜苦,更拟吹笙过十洲。
谷口躬耕日,秋风穫稻粱。地腴登岁事,天角兆丰祥。
野爨青精熟,山瓶白堕香。此身虽畎亩,一饭岂能忘。
凿地通泉入,冰轮隐半规。水涵光澹澹,云度影迟迟。
坐引流杯称,书添洗砚宜。蛟龙得风雨,终去跃天池。
室暖知冬候,更长识老情。客毡初梦觉,邻烛更书声。
漏缓风传远,窗虚月透明。自存中夜气,起咽玉池清。
请登录或注册