谁识元方趣,高居湖上山。诗成不求赏,独咏两松间。
著屐登山宁惮劳,楼台重玩一周遭。剑池下见蛟涎碧,宝塔平临鹤背高。
窅渺吴封难极目,凄凉霸业谩挥毫。把杯别有踟蹰意,不为西风叹二毛。
几回竹素园中醉,那复题诗共绕阑。花落碧梧金井冷,去年风雨别尤难。
离离江树暗芳洲,江上西风几度秋。别鹄未归天又晚,不胜清怨忆丹丘。
金鸭香犹吐,风帘影自飘。轻冰生砚沼,馀雪缀寒条。
茅屋行堪赋,山云坐可招。且无轩冕意,随分乐渔樵。
吴兴山水称奇绝,爱汝楼居事事清。花片拂云飘几席,湖光浮日动檐楹。
主人好学三冬足,对客高谈一座倾。乐事本来皆可意,为君拈笔赋閒情。
空山寂寂行人稀,冈头落花如雨飞。罢琴惆怅不能已,故乡寥落何当归。
南去百粤羽书急,北来三吴戎马肥。安得龙骧拥战舰,扫除俘寇扬国威。
云木蔽清野,峨眉横素秋。一雨过大壑,百川会新流。
未能闻至道,宁即歌远游。岁晏且归去,采芝南山幽。
乃翁天性唯真率,纵酒狂歌老未休。不是生前浑欲醉,却缘客里易为愁。
百年心绪留黄卷,几树梅花共白头。昨过比邻司马氏,阿戎谭论更风流。
何日春还槁朽苏,与君长啸出长途。鉴湖三月花如锦,越绝名山天下无。
渺渺晴湖白鹭飞,青山迢递夕岚微。閒操桂楫云生腋,欲采芙蓉露满衣。
紫翠房深丹灶暖,松杉秋静鹤巢稀。明年去觅封君达,应驾青牛说息机。
白下门西江水滨,寒烟衰草卧麒麟。当时谈笑尘沙静,谁是东山折屐人。
荷钁穿云得茯苓,作糜从此谢膻腥。斋厨自启添松火,香韵初浮满竹庭。
时忆紫芝歌旧曲,尚寻黄独制颓龄。今晨暂辍青精饭,与洁方坛咏《玉经》。
屋庐星散当山郭,门前小溪相与通。橘子压树千头绿,鲤鱼跳波双尾红。
空梁寒月拱夜鼠,傍壁灯火鸣秋虫。故人亦在他乡住,此时作客情思同。
竹堂东偏之草亭,涧水绕榻风泠泠。碧梧莺语娇似醉,玉瓶荷花愁欲醒。
可怜光景易流转,无奈踪迹尚飘零。瑶琴一弹为君掩,日暮高山云杳冥。
请登录或注册