洋洋长江水,渺渺涨平湖。田田青茄荷,艳艳红芙蕖。
酣酣斜日外,苒苒凉风馀。茜茜谁家子,袅袅二八初。
两两并轻舟,笑笑相招呼。悠悠波上鸳,泼泼蒲中鱼。
采采不盈手,依依欲何如。
半夜东风搅邓林,三山银阙杳沉沉。洪波万里兼天涌,一点金乌出海心。
颜杨死去谁补处,米狂笔力未可涯。追摹古人得高趣,别出新意成一家。
老蛟𩥇云肉倔强,枯树渍雪冰楂牙。九原裴说如可作,应有新诗三叹嗟。
萋萋碧草连天远,杳杳行人几日回。凄雨晚凉空坐久,泪妆残晕湿红腮。
荒田几岁阙人耕,欲种糜荞趁晚晴。急手剪除荆与棘,一科才了十科生。
北辕千里赴陪都,日觉还家计愈疏。人事浮云千变化,宦途平地几崎岖。
青山有约长回首,白发无情忽满梳。赖有同年老兄弟,相思时寄数行书。
风幌半萦香篆细,碧窗斜影月笼纱。红灯夜对愁魂梦,老尽春庭满树花。
拟伦人物指高光,可笑枭雏不自量。正使成名皆竖子,英雄也未到君行。
楼上却来楼下待,晚窗春尽断回肠。愁人有说嫌人问,泪洒新诗埽墨香。
西来洛水绕崧高,野店荒村换市朝。董卓搜牢连数月,郭威夯市又三朝。
劫灰深掘终难尽,鬼火争然忽自消。千古兴亡几春梦,只将閒话付渔樵。
去年中秋客神京,露坐举杯邀月明。今年还对去年月,北风黄草辽西城。
年年月色长清好,只有悲秋人易老。儿童不解忆长安,歌舞团圞绕翁媪。
人生宦游真可怜,不知何处度明年。预愁老罢废诗酒,负此冰玉秋婵娟。
我生万事随缘耳,居自无忧行亦喜。君不见杜子闺中只独看,鄜州寂寞千山里。
久期老距擅文埸,命压人头可得忙。两脚尘泥官业晚,十年灯火夜窗凉。
霜添老叶山梨紫,雨浥寒花野菊香。南北相望无百里,几时尊酒涴离肠。
请登录或注册