岁晚乔松益崛强,几经风雪几经霜。鬓毛不与秋同老,名字长随菊共香。
阶下芝兰相照映,人閒岐路极微茫。愿君参取东坡法,有病安心是药方。
摆脱浮名尽日閒。人閒万事一蒲团。归田老去方知乐,行路今来始觉难。
山雪盛,草堂宽。客床辗转若为安。甫能望得春消息,一夜东风特地寒。
不恤枯肠殷夜雷。一杯胸次失崔嵬。暂将平昔看书眼,移向溪山好处开。
从健倒,卧莓苔。明朝有酒更重来。百年光景无多子,烂醉溪头得几回。
卜筑谋南迈,回辕遽北之。有情惭见厚,无语只空悲。
易忍行时泪,难堪别后思。明年雁来日,屈指数归期。
听唱离歌一再行,翩翩裘马戒晨征。据鞍耿耿壮夫志,去国迟迟游子情。
野店人稀休奠枕,山蹊路险莫贪程。一鞭行色西风顺,万里秋空片鹗横。
一札飞书下日边,龙移方伯镇长安。晋城父老心皆泣,秦地奸豪胆已寒。
千里驰驱容骥展,九霄空阔看鹏抟。十年潦倒登门客,卧病无由挽去鞍。
谁伴閒人閒处閒。梅花枝上月团团。陶潜自爱吾庐好,李白休歌蜀道难。
林壑静,水云宽。十年无梦到长安。五更门外霜风恶,千尺青松傲岁寒。
湛如古井冷无波,钝若吴钩涩未磨。半纸功名蜗左角,百年身世蚁南柯。
天翻地覆亲曾见,莫四朝三多几何。万事转头供一笑,向来事业尽蹉跎。
姓名合上郭公台,落落襟怀閒世才。飞骑屡朝天上去,好音时向日边来。
中心都为明时尽,东阁常因好客开。万里鹏程从此始,垂天云翼看徘徊。
四壁摧颓手重泥,一枝随意即成栖。归来已化千年鹤,老去慵听半夜鸡。
世事荣枯都是幻,物情长短不须齐。寸心耿耿何人会,隐几西窗月色低。
堂上幽人睡正閒。门前声利聚为团。花香恼梦寻无处,诗句撩人写复难。
空自叹,倩馀宽。惊乌三绕几时安。青山隔岸迎人笑,旧有盟言且莫寒。
东君调护。错爱春迟暮。一叶兰芽今始露。香满君家庭户。
抱看玉骨亭亭。精神秋水分明。自是人閒英物,不须更试啼声。
请登录或注册