首页
>
国学
>
古诗词大全
>
何耕诗词
全部
写景
咏物
春天
夏天
秋天
冬天
写雨
写雪
写风
写花
梅花
荷花
菊花
柳树
月亮
山水
写山
写水
长江
黄河
儿童
写鸟
写马
田园
边塞
地名
抒情
爱国
离别
送别
思乡
思念
爱情
励志
哲理
闺怨
悼亡
写人
老师
母亲
友情
战争
读书
惜时
婉约
豪放
诗经
民谣
节日
春节
元宵节
寒食节
清明节
端午节
七夕节
中秋节
重阳节
忧国忧民
咏史怀古
宋词精选
小学古诗
初中古诗
高中古诗
小学文言文
初中文言文
高中文言文
唐诗三百首
古诗三百首
宋词三百首
全部
写景
咏物
春天
夏天
秋天
冬天
写雨
写雪
写风
写花
梅花
荷花
菊花
柳树
月亮
山水
写山
写水
长江
黄河
儿童
写鸟
写马
田园
边塞
地名
抒情
爱国
离别
送别
思乡
思念
爱情
励志
哲理
闺怨
悼亡
写人
老师
母亲
友情
战争
读书
惜时
婉约
豪放
诗经
民谣
节日
春节
元宵节
寒食节
清明节
端午节
七夕节
中秋节
重阳节
忧国忧民
咏史怀古
宋词精选
小学古诗
初中古诗
高中古诗
小学文言文
初中文言文
高中文言文
唐诗三百首
古诗三百首
宋词三百首
何耕诗词
正月二十七日侍二老人出万里桥游宝历寺谒五
宋代
:
何耕
城中少乐事,日日走尘土。
因循嘉节过,春物遽如许。
驾言游近郊,及此新过雨。
梨花雪飘零,麦脚浪掀舞。
伤心梅已叶,慰眼杏初吐。
荒凉入古寺,迢递行两庑。
耽耽巨入阁,擐甲硕且武。
出门诣支径,信马踏江浒。
小舟呼未至,危亭憩方午。
长江渺无际,远岫明可数。
舟中更奇绝,一视隘天宇。
深流风浩荡。浅岸石龃龉。
水凫贞自适,修竹不知主。
摇摇打鱼艇,丁丁造船斧。
林疏见官道,路转失前浦。
奇观非一状,四面皆可取。
斗酒不妄倾,佳处辄自举。
杯盘渐狼藉,野蓛旋烧煮。
夷犹兴未尽,落日挂村坞。
归涂绕城隈,醉眼迷处所。
卧柳久知名,败屋费撑拄。
轻盈楚宫样,何事腰伛偻。
临风发浩叹,空响答人语。
吾亲俱老矣,君羹未尝睹。
聊为半日乐,少慰一生苦。
馀年愿长健,彩服看儿女。
此外吾何求,穷通任天与。
向下展开更多
成都即事
宋代
:
何耕
零落红成阵,扶疏绿结帏。
简书留客住,风雨卷春归。
是处羁怀恶,浮生乐事希。
锦江拚尽醉,欲典却无衣。
向下展开更多
寒碧亭
宋代
:
何耕
凭栏日日俯清湍,洗竹年年斩恶竿。
十顷玻璃秋色静,一林竿籁晓声寒。
凉风有意生天末,明月无边照水端。
谁谓过清难久处,愚溪元自不相安。
向下展开更多
春日
宋代
:
何耕
门前无俗物,城上亦奇观。
花浪东流稳,云山西望寒。
身凌尘外远,目极意中宽。
最爱风标客,晴沙理青纨。
向下展开更多
段文昌读书台
宋代
:
何耕
段公曾此读群书,读破应须万卷馀。
家礼一传为杂俎,稗官收拾附虞初。
向下展开更多
灵谿赋双流郭信可隐居
宋代
:
何耕
幽居定何如,颇恨未见之。
主人向我言,喜色融双眉。
修篁流翠阴,寒溪漾清漪。
领略非一状,幽妍发馀姿。
空蒙雨亦佳,潋滟晴更奇。
岂惟二江独,意恐两蜀稀。
主人信妙士,得此固所宜。
天公閟好景,授受各有时。
岂无多田翁,偃蹇逝莫随。
素交怀老蒲,秀句纷珠玑。
安得招归来,为君赋清诗。
往者不可作,后生欲何为。
向下展开更多
暇日与陈楚材游四天王寺见五髻文殊画像于庑
宋代
:
何耕
陈侯招我古寺行,破椽老瓦烦支撑。
丹青巨壁置庑下,大士五髻彯华缨。
旁风上雨尘土集,意象落莫无光晶。
近前谛视乃名笔,妙处不减本与琼。
惜哉此地非所托,走卒嘈杂儿童轻。
西邻塔庙颇雄伟,弥天老惠新主盟。
撞钟击鼓饭千指,分坐岂无三尺楹。
何人堪作不请友,参谋行解俱圆明。
从容试以语二士,曰此甚易非难成。
便从游戏出三昧,各借一臂相扶擎。
腾空似赴远公约,散花如入维摩城。
都人改观香火肃,雨泪膜拜争投诚。
主人更在好看客,永为道伴终生平。
莫言有我不须你,留取眉毛遮眼睛。
向下展开更多
假山
宋代
:
何耕
空庭幻出小嶙峋,假外应须别有真。
只恐话头成丙橛,若为融摄主和宾。
向下展开更多
题长松二首
宋代
:
何耕
路穷山百转,云拥木千章。
蕞尔人间世,萧然古道场。
龙神森拱卫,旱魃走祈禳。
地远斋厨薄,重来剩裹粮。
向下展开更多
题龙华佛阁
宋代
:
何耕
西川凿山三大像,突兀皆在江之湄。
修觉九顶见略尽,独此恨未瞻窜仪。
朅来胜地了畴昔,轻轩瘦马相追随。
百尺金躯信雄杰,三乘宝阁何瑰奇。
燃犀不用照幽鬼,击鼓自合趋冯夷。
前人开创愿力广,下与舟楫扶倾危。
六月滩涛剧奔吼,一分性命争毫厘。
篙工落胆行者泣,弹指乞活天人师。
人心狎水水多祸,佛力在人人不知。
年来蜀产坐朘削,夜半有力真能移。
轲峨大艑去不绝,彩鹢破浪风扬旗。
慈悲但作布施相,江神虽怒将何为。
向下展开更多
龙华大像盖冀国夫人所作因成二绝
宋代
:
何耕
慧性元从戒定薰,百花潭水洗僧裙。
个中力量真超绝,故老尚传娘子军。
向下展开更多
春日
宋代
:
何耕
寂寞城南寺,三年寄索居。
折花修佛供,持缽乞僧馀。
竟日无车骑,依时认鼓鱼。
九衢尘一尺,吾自有华胥。
向下展开更多
忘机台
宋代
:
何耕
太虚生微云,机事日夕繁。
兼忘岂不佳,尚有忘者存。
稽首老庞翁,妙处布一言。
请观台上月,万古无昭昏。
向下展开更多
龙华大像盖冀国夫人所作因成二绝
宋代
:
何耕
生男个个欲如狼,妇女军中气不扬。
试问争功嗔目士,几人能敌浣花娘。
向下展开更多
论俗诗四首
宋代
:
何耕
伤人利己事多端,唆讼尤为第一般。
二竞力疲俱愿息,中人未了又经官。
向下展开更多
春日
宋代
:
何耕
唇齿辅车势,坤维井络方。
只宜花柳盛,莫遣鸟鱼忙。
陇麦无由食,边筹是可防。
出言还有禁,忍泪下成行。
向下展开更多
青羊宫
宋代
:
何耕
一再官锦城,咫尺望琳宫。
未始得得来,正望役役中。
今朝弄晴雨,策蹇随春风。
颇受意象古,停骖小从容。
缥缈百尺台,突起凌半空。
凭栏俯修竹,决眦明孤鸿。
信哉神仙宅,不受尘垢蒙。
稽首五千言,众妙一以通。
静观万物复,岂假九转功。
区区立训诂,亦哂河上公。
痴人慕羽化,心外求鸿蒙。
要附白鹤背,往访青羊踪。
向下展开更多
莲塘
宋代
:
何耕
色香无比出西方,何物妖狐号六郎。
手折一枝聊供佛,前身定是老柴桑。
向下展开更多
远色阁
宋代
:
何耕
小小楼居著散仙,渊明真趣本幽然。
招呼云月栏干曲,顾揖江山拄杖前。
独鸟倦归翻落日,谁家晨爨起炊烟。
根尘应接无留碍,笑杀胡僧面壁禅。
向下展开更多
论俗诗四首
宋代
:
何耕
写状唆人去入官,入时容易出时难。
引人平地破家产,他在傍边冷眼看。
向下展开更多
首页
上一页
下一页
尾页
0
未登录
请登录或注册
返回首页
全部分类
开运商城
会员中心
在线反馈
下载APP